Lieve allemaal,
Het was Marion haar wens om alle stenen in de cirkel van liefde op een bepaalde manier te rangschikken.
Ze wilde dat alle lichte/witte stenen in het midden, dus het hart kwamen te liggen, en de donkere daaromheen.
Dus als iedereen zijn steen heeft gelegd, sorteer je ze op licht en donker, krijg je twee hoopjes en leg je ze weer terug. Zo had Marion het me verteld, maar we hebben het ietsie pietsie anders gedaan.
De mensen die op 12 maart tijdens de afscheidsviering aanwezig waren hebben gezien dat de stenen vóór het graf door iedereen willekeurig zijn neergelegd. Omdat het voor mijn gevoel nu tijd werd en ook de beheerder van Bergerbos het graag wilde hebben we op zondag 22 juni de cirkel verplaatst zodat het hart nu ook recht boven Marion ligt. We hebben dit gedaan met alle engeltjes, waarbij we zoveel mogelijk de originele lokatie van de stenen hebben gehandhaafd. Dus mochten jullie gaan kijken dan zouden jullie je eigen steen bijna op dezelfde plek terug moeten vinden.
Uiteraard hebben we niet alleen de cirkel verplaatst. Er is die middag nog veel meer gebeurd. Marion had namelijk voor alle engeltjes een persoonlijk bericht gemaakt en een daarbij behorende kaart gekocht. Het bericht kon ze helaas niet meer zelf in de kaart schrijven dus heb ik de tekst in de kaart gemaakt en tijdens de muziek van Manfred en Ira aan iedere engel overhandigd. Ira en Manfred speelden Come into the Light en wij zagen, zittende rondom het graf, het zonlicht op Marion en alles eromheen. We hebben gedachtes en onze contacten met Marion gedeeld en een heel intense mooie middag bij Marion in Bergerbos beleefd. Hele wilde plannen gemaakt over wat te doen rondom haar komende 50e verjaardag.
Daarna zijn we richting koolhofstraat gegaan waar iedere engel een aandenken, bij het persoonlijk behorende bericht, aan Marion heeft gekregen. Het was heel bijzonder om te zien welke verhalen er bij de aandenkens hoorden, we hebben genoten van de energie, elkaar, het weer, de muziek en bovenal Marion die ook dit regisseerde.
Bij afscheid hoort ook het afscheid nemen van deze blog, die ik waarschijnlijk na vandaag niet meer zal gaan updaten en uiteindelijk (na 7 september 2014) ook ga verwijderen. Ik heb inmiddels een pdf van de blog in boekformaat, de liefhebber kan zich melden bij "rob.broers2@gmail.com".
Het is lang geleden dat ik weer iets op de blog heb geplaatst.
Voor mij voelt het, de periode tussen 7 maart en NU, alsof de tijd vrijwel stil staat.
Ik kom niet vooruit, sterker nog ik word terug geworpen.
Om het gemis te kunnen verwerken sportte en fietste ik veel en heb mijn pols complex gebroken op 25 april.
Dan worden alle clichés ineens werkelijkheid,
"je weet pas wat je mist als het er niet meer is"
"hollen of stilstaan"
"verlies verwerken heeft z'n tijd nodig"
"tijd heelt alle wonden"
Zo kan ik nog wel ff doorgaan.
Inmiddels is mijn pols weer redelijk hersteld.
Gelukkig heb ik een hele grote kring aan lieve mooie behulpzame troostende mensen om me heen.
Ik realiseer me dat ik dat ook aan Marion te danken heb.
Daarom ben ik iedereen zo dankbaar, gewoon dat we er voor elkaar zijn.
