In de metamorfose!!

Vanochtend samen met Rob naar de kapper geweest. Ben echt heel erg blij met het resultaat. Het voelt nu al alsof het nooit anders geweest is. Het personeel bij de kapper was zo begripvol en liefdevol, heel erg fijn. Ik had een moeilijk moment toen de kapper mijn haar bij elkaar aan het vegen was en ik naar de enorme berg haar op de grond keek. Mijn lip begon te trillen en er rolden een paar tranen. Heb een paar keer diep in en uitgeademd, ik wou niet in tranen uitbarsten in de volle kapperszaak. Rob zat achter me op een stoel aan de wasbak mee te kijken, kreeg het mee en schoot ook vol. Hij is echter heel erg blij met zijn "nieuwe" vrouw, vindt mijn nieuwe look helemaal geweldig.

Daarna lekker samen Brunssum ingelopen, uitsmijter gegeten en koffie verkeerd gedronken, mooi warm vest gekocht en lekker getut. Vanmiddag 3 lieve vriendinnen om mee heen gehad die mijn kapsel ook geweldig vonden: "zo zag je er 15 jaar geleden ook uit"!

Weer een hobbel genomen!

Vanavond oud en nieuw vieren met allemaal lieve vrienden. Iedereen nogmaals ene gooie roetsj!

Ik wordt volgende week (5 januari) al geopereerd!!!

Hoe toepasselijk is de titel van mijn blog, life is what happens to you when you are busy making other plans. Omdat ik 11 of 12, of 18 of 19 januari weer geopereerd zou worden had ik de komende weken diverse afspraken gemaakt, pedicure, kapper, mindfullness workhop bij Toon Hermans Huis in Sittard, afspraak voor een Helende Reis, enz.
Toen ik dan ook gistermiddag gebeld werd door het AZM Maastricht dat er volgende week al plek voor me is schrok ik behoorlijk. Ik heb aan de telefoon ook iets gebrabbeld van: "jullie overvallen me compleet, mag ik er even over nadenken en jullie terugbellen". Dat kon dus!
Met de 2 vriendinnen die op bezoek waren ook vreselijk zitten lachen omdat die het proces bij mij zagen gebeuren. Van shit, ik ben mijn hele controle kwijt en wazig voor me uitkijken tot in de regelmode schieten en iedereen bellen of de afspraken vervroegd konden worden naar overgave.

Iedereen werkte mee, ik kon gisteravond al terecht voor de Helende Reis, wat een hele bijzondere ervaring was. Mijn pedicure/vriendin die deze week eigenlijk vrij is gaat mij vanmiddag mijn voetjes verzorgen. Ik kan vrijdagochtend terecht bij de kapper. Heb vanochtend mijn lange haar de laatste keer gewassen en gefohnt. Vrijdag wordt het een kort kopje en over een week of 6 zal ik geen haar meer hebben. Gelukkig viel het mee, mijn haar wassen en fohnen was altijd een flinke klus dus dat gaat alleen maar beter worden. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 

Maandag hebben we nog een afspraak bij Professor Kruitwagen, dinsdagochtend om 10:30 word ik opgenomen en woensdag vindt de operatie plaats. Ik ga er van uit dat ik een dag of 9 in Maastricht zal liggen. Mocht je me willen bezoeken stuur me dan even een sms op mijn privetelefoon zodat ik kan regelen dat ik niet te veel mensen in 1x krijg (nog steeds in controle !! :-))

Vorige week hebben Rob en ik een taaie week gehad. Met name het steeds slechter worden van de prognose heeft er flink ingehakt. We hebben er veel over gepraat en gehuild en zijn ook samen weer uit de put geklommen en terug in de oerkracht gekomen. En van de prognose: "stadium 3a zit in de twijfelzone maar u zit nog net aan de goede kant" focussen we ons alleen op het "u zit aan de goede kant"! En wonderbaarlijk genoeg voel ik me op dit moment uitermate goed en gezond. Ik zie er blakend uit en ben bijna op mijn streefgewicht (ook hier geldt dat elk nadeel zijn voordeel heeft, haha).
Ik hoop alleen dat ik niet nog veel meer ga afvallen, ik wil sterk blijven voor als ik met de chemo ga beginnen (waar ik trouwens niet echt heel erg tegen op zie, ik ben er van overtuigd dat ik daar niet zo veel last van ga krijgen (weet ook niet waar ik dat vandaan haal, maar het voelt wel zo)).

Ik wens iedereen een geweldige roetsj naar 2011. Wij gaan in ieder geval ook plezier maken!

Dikke kus!

Nog een operatie met daarna chemo.

Vanmiddag zijn Rob en ik in het Oncologie Centrum van het AZM in Maastricht geweest. Wat een verschil met Sittard. Prettige, empatische mensen. Goede uitleg, volop gelegenheid tot vragen stellen. Voelde erg goed!

Eerst met Professor Kruitwagen gesproken, daarna nog uitgebreid met een verpleegkundig specialiste.  Ik word dus nogmaals geopereerd. Tijdens deze (grote) operatie wordt mijn hele buik nogmaals goed uitgeplozen op uitzaaiingen en worden alle kwaadaardige cellen die er nog zitten er uit gesneden. Dit betekent een (gedeeltelijke) verwijdering van het buikvlies en waarschijnlijk een stukje tussen mijn darmen uit (er is een kans dat ik dan een tijdelijk stoma ga krijgen, maar deze kans is heel klein).
Het verwijderde buikvlies groeit daarna weer aan. De operatie zal over een week of 3 plaats gaan vinden. Het wordt 11 of 12, 18 of 19 januari. Bij de operatie in Sittard was er sprake van een optimale debulking, maar bij een complete debulking (wat nu dus gaat gebeuren) is de kans op genezing vele malen groter. Om de kans op genezing nog groter te maken zal ongeveer 4 weken na de operatie worden gestart met de chemotherapie. Het zullen 6 behandelingen gaan worden, 1x per 3 weken waarbij 2 middelen toegediend gaan worden. Het is een middelzware chemo maar wel met haaruitval. De chemo zal er voor zorgen dat de microscopisch kleine frietseltjes (mochten die er nog zitten) ook verdwijnen. Mij is geadviseerd om me van te voren al een kort kapsel te laten knippen zodat de overgang dan niet te zwaar zal vallen. SLIK! Ik voel dat ik het wel kan relativeren, als dit betekent dat ik volledig genees dan heb ik het er voor over maar ik weet wel dat ik hier nog 1 of 2 flinke potten om zal gaan janken. We hebben ook al gesproken over een pruik. Ze adviseerde me om toch al te gaan voor een basispruik die je dan in model kunt laten maken op het moment dat je het toch zou willen. Maar ik weet nu nog niet of ik wel een pruik wil, er zijn ook veel leuke mutsjes en hoofddoekjes. Maar ik geef mezelf de komende weken ruimte om eens goed te voelen wat ik daarmee wil.

Ik zie wel erg op tegen de operatie. De 1e operatie is me, achteraf, best meegevallen, maar bij deze krijg ik naast de narcose ook een ruggenprik, en allerlei infusen in slagaders. Daar moet ik van te voren niet te veel over nadenken.

Ik heb de gesprekken vandaag goed kunnen volgen. Ik kom er achter dat ik tijdens dit soort gesprekken vanzelf gedissocieerd raak (het is dan net alsof ik op afstand naar mezelf zit te kijken). Dit zorgt er voor dat ik de informatie goed binnen kan laten komen omdat ik niet gelijk in het verdriet zak. Ik heb alles goed opgeschreven en Rob heeft ook veel vragen gesteld. 3 januari mogen we nog een keer terugkomen bij Professor Kruitwagen om de vragen te stellen die de komende week nog gaan rijzen (bijzonder he!).

Het zal een heftig 1e half jaar 2011 voor mij/ons gaan worden. De afgelopen dagen zat ik er niet zo goed in. De onzekerheid waarvoor dr. Haest afgelopen maandag heeft gezorgd (van "we zijn er vroeg bij, het is niet agressief en goed behandelbaar" naar "het is wel agressief en niet goed behandelbaar met chemo") hebben me toch flink uit mijn huisje geschud. Met de informatie van vandaag (ondanks dat me zware tijden wachten) voel ik toch mijn oerkracht weer groeien. En dan met name het vertrouwen dat ik dit ga overwinnen!

Ik wens iedereen een fantastische kerst!! Geniet vooral van elkaar!! Dat gaan wij ook doen!

Dikke kus!

Kom me gerust bezoeken!

Ik hoor van verschillende kanten dat vrienden, collega's en bekenden niet goed kunnen inschatten of ik bezoek op prijs stijl. Opmerkingen als: kan ze het wel aan en is het niet te veel.
Ondanks alles voel ik me best prima en heb ik veel energie. Daarnaast vind ik het heerlijk om lieve, positieve, geinteresseerde mensen om me heen te hebben dus als je me wil komen bezoeken aarzel dan niet. Stap maar over je eigen grens heen, ik bewaak die van mij wel :-)

Stuur me wel even een sms of mail. Ik probeer het wel zo te regelen dat ik niet te veel bezoek op 1 dag krijg zodat ik mijn rust kan blijven nemen.

Ik merk wel dat ik geen behoefte heb aan lange telefoongesprekken waarin mensen op de hoogte gebracht willen worden van de status op dit moment, daar hou ik mijn blog voor bij.

Dikke kus!

Iedereen is in jubelstemming, waarom lukt het mij dan niet?

Op mijn vorige bericht van vandaag krijg ik gelijk heel veel lieve sms-en en reacties. Iedereen is in jubelstemming omdat mijn darmen schoon zijn. Alleen heb ik net een gigantische pot zitten janken in Robbie's armen. Het lukt mij even niet.

Ja, mijn darmen zijn schoon, maar de kankerpuntjes zitten er nog steeds. En waar Haest eerst sprak over een niet agressieve vorm sprak hij nu over een agressieve vorm, weliswaar niet snel groeiend maar toch. Hij wist ook te vertellen dat deze kankercellen minder gevoelig zijn voor chemo-therapie vandaar de overweging om nogmaals te opereren. Dit houdt me toch wel erg bezig. Het klinkt ineens allemaal anders dan "we zijn er vroeg bij, het is een niet agressieve vorm en goed behandelbaar". Ben ook blij nu overgedragen te worden aan de expert, professor Kruitwagen.

Wou ik toch nog even met jullie delen, for better or worse.

Mijn darmen zijn schoon!!!!!! Professor Kruitwagen in Maastricht gaat verder met me aan de slag.

Hallo lieve iedereen, daar ben ik weer!

Goed nieuws van dr. Haest, mijn darmen zijn helemaal schoon en er zijn dus geen verdere uitzaaiingen geconstateerd!!! Hier zijn we heeeeeeeel erg blij mee!!!

De geleerden zijn er nog steeds niet helemaal uit wat de verdere behandeling moet gaan worden. Mijn kanker is een zeldzame vorm en derhalve gaan ze zeer zorgvuldig te werk. Omdat professor Kruitwagen in Maastricht gespecialiseerd is in endometriose kanker gaat dr. Haest mij aan hem overdragen. Aanstaande donderdag worden we in Maastricht verwacht. Dr. Haest vertelde dat er is gesproken om me eventueel nog een keer te opereren om dan het hele buikvlies en het stuk van de darmen waar de puntjes op zitten te verwijderen. Op deze manier worden alle puntjes die er nog zitten verwijderd. Hij gaf echter aan dat het niet zeker is dat dit gaat gebeuren maar dat prof. Kruitwagen ons daar meer over kan vertellen. Het idee om nog een keer zo'n zware operatie te moeten ondergaan bracht me even in tranen maar het idee dat alle kwaadaardigheid er dan uit is is ook geruststellend.

We gaan het donderdag horen. To be continued!

Ik kom mijn dagen goed door, pieker weinig en kan erg genieten van alles wat er wel is. Ik laat me nog steeds goed verzorgen door Rob, haha. En geniet van alle aandacht, bloemen, kadootjes, engeltjes, bezoekjes, kaarten, warmte en liefde om me heen. Ik lees veel, heb al stapels Margriet, Libelle, Happinez, Flow, Mind en Psychologie tijdschriften gelezen. Ben nu wel weer dusdanig geconcentreerd dat ik me in boeken kan gaan verdiepen. Ik voel me verder prima, de wond geneest erg goed en ik ben best wel fit. Ik slaap overdag bijna niet, maar rust wel heel veel en luister een aantal malen per dag een geleide meditatie waarmee ik mijn niet gezonde cellen wegstuur. Ben afgelopen zaterdag mee geweest naar het Kerstconcert van het Brunssums mannenkoor en vanochtend al weer met Rob naar de supermarkt gelopen door de sneeuw. Heerlijk! En na maanden veel te hoog te zijn geweest is mijn bloeddruk nu weer helemaal ok, zelfs aan de lage kant (zie zwarte sterren als ik te snel opsta). Ik mag mijn bloeddruk medicijnen gaan halveren! 

Dikke kus aan iedereen die dit leest! Tot donderdag!

Scan van mijn darmen. Dagje ziekenhuis!

Kwart voor 8 vanochtend moesten we in het ziekenhuis zijn, dus vroeg op vandaag. Ik werd gelijk aan het infuus gelegd, het prikken kostte even moeite. Ik was erg koud en mijn aderen werkten niet goed mee. De derde keer lukte het, wel op een vervelende plek (bovenkant pols). Heb mijn arm goed stil moeten houden de hele dag anders was het pijnlijk. Verder werd mij niets verteld. Om kwart voor 9 kwam er een dame in het bed naast me met hetzelfde verhaal en ineens werd me duidelijk dat ik 's-ochtends 4 uur lang een infuus zou krijgen maar 's-middags na de scan nog een keer 4 uur. Dit om de nieren goed door te spoelen. Mmmm, ik had er op gerekend om na de scan naar huis te kunnen, dus rond een uur of 13 thuis te zijn. Het hele infuus verhaal is me niet echt goed uitgelegd, les voor mezelf dat ik een volgende keer beter moet vragen!

Om kwart voor 12 was ik klaar voor de scan, ze zouden bellen en dan zou ik gebracht en gehaald worden. Het duurde, en duurde, en duurde, maar niemand kwam me halen. Om 1 uur knapte mijn blaas bijna want ik mocht een uur voor de scan niet meer plassen en ik was ook nog steeds nuchter, mijn maag begon zich te melden, knor knor knor. Ik heb aangegeven dat de volle blaas in mijn, nog pijnijke, buik niet echt prettig was. De verpleegkundige is toen gaan informeren en toen bleek dat er problemen waren geweest met de scan die ochtend en dat het hele programma was uitgelopen, ik zou om 14 uur aan de beurt zijn en mocht gaan plassen. Heerlijk!!!!
Om 14 uur werd ik inderdaad gebracht. De scan duurde maar een minuut of 10 en toen weer terug naar de dagbehandeling voor weer 4 uur infuus. Gelukkig was de CT scan maar een halve scan dus geen claustrofobische ervaring zoals laatst in de MRI scan.

Terug op de dagbehandeling in gesprek geraakt met mijn buurvrouw. Op zo'n dagbehandeling is het een af en aan van mensen die allerlei kuren komen halen. Ben niet echt de diepte ingegaan met mijn buurvrouw. Heb momenteel geen behoefte aan kankerverhalen van andere mensen. Heb geprobeerd het gesprek om te buigen naar leuke onderwerpen en dat lukte aardig. Mijn vriendinnetje dat in het ziekenhuis werkt heeft 's-ochtends en 's-middags ook nog een uurtje aan mijn bed doorgebracht, we hebben gezellig zitten kletsen, ook over onze vriendschap. Er gebeuren mooie dingen deze dagen.

Om kwart voor 6 kwam Rob me weer halen. Hij heeft me vandaag wederom perfect begeleid maar ik vond het niet nodig dat hij de hele dag paal bleef houden naast mijn bedje. Op dit moment staat hij in de keuken een lekker receptje voor me te koken want ik heb wel trek. Heb vanmiddag wel nog een broodje gekregen. Ook heeft Rob vanmiddag stiekem een hele grote kerstboom gekocht en in de kamer gezet (eigenlijk zouden we er geen zetten dit jaar) maar hij vond dat we wel wat extra gezelligheid kunnen gebruiken, mijn lieve beer!

Volgende week maandag (20) naar dr. Haest voor de uitslag en het behandelplan. Ik ben rustig, mijn bloeddruk is ook weer normaal na weken veel te hoge waarden, ik ga genieten van de kerstsfeer, mijn lieve man en alle lieve mensen om me heen.

Scan van mijn darmen niet doorgegaan!

Donderdagochtend 9 uur, op naar het ziekenhuis voor de scan van mijn darmen.
Bij aankomst werd ik gelijk geroepen, wat gaat dat snel, fijn! De radioloog en zijn assistente vertellen me dat de scan vandaag helaas niet gemaakt kan worden. Dr. Haest heeft verzuimd door te geven dat mijn nierfunctie niet in orde is. Als hier sprake van is dient er namelijk voor de scan op de dagbehandeling extra vocht en zoutoplossing toegediend te worden om te voorkomen dat de nieren last gaan krijgen van de contrastvloeistof die wordt ingespoten tijdens de scan. Er dient een nieuwe afspraak gemaakt te worden. Ik moest er even bij gaan zitten en op mijn kiezen bijten om niet te gaan huilen, wat een teleurstelling. Ik had zo gehoopt de scan en de (goede) uitslag snel te krijgen zodat ik dat achter me kon laten en me 100% kon gaan richten op genezing. Rob zag wat het mij deed en ging het gesprek met de radioloog aan om zijn onvrede met de situatie te schetsen. Ik kon dat op dat moment niet goed hebben, het was toch zoals het was.

Ik kon met spoed terecht bij de afdeling gynaecologie en daar is alles in gang gezet om een nieuwe afspraak te maken. Ik kan gelukkig aanstaande maandag al weer terecht. Betekent wel dat ik alle drankjes die ik sinds dinsdagavond aan het drinken was nu vanaf zaterdagavond weer opnieuw moet drinken.

Tevens zijn vanochtend de nieten uit mijn buik verwijderd. Mijn wond ziet er echt heel mooi uit. Het voelt wel nog een beetje raar om me nietloos te bewegen. Ik kreeg gevraagd of ik er problemen mee had als de stagiaire de nieten uit mijn buik zou halen. Ja dus! Lizzi wil altijd eerst zien of ervaren hoe iets gaat voordat ze zich over kan geven aan iets anders. Hoezo controle :-)? Het verwijderen van de nieten was echter geheel pijnloos dus na 5 nieten heb ik aangegeven dat de stagiaire verder mocht gaan, het kind moet natuurlijk ook kunnen oefenen! Wel jammer dat ik die rol in die horrorfilm nu aan me voorbij moet laten gaan nu ik niet meer zo'n spannende ritssluiting heb!

Maandag dus opnieuw naar Sittard voor de scan. Donderdag zitten de geleerden in Maastricht bij elkaar en maandag 20 december heb ik dan weer een afspraak bij dr. Haest. Ik ga er maar van uit dat ik dan pas de uitslag van de scan zal gaan krijgen. Ik denk wel dat dan alle uitslagen en analyses binnen zijn en dat ik dan te horen zal gaan krijgen wat het behandelplan gaat worden.

Nu weer thuis achter de laptop. Ik merk gelukkig dat ik het verhaal van vanochtend al weer redelijk van me af kan zetten. Wist niet dat ik dat zo goed kan, in het NU blijven! Zo leer je nog eens iets over jezelf, haha.

Sorry, iedereen die vanochtend kaarsjes voor me heeft gebrand en beschermengelen heeft aangeroepen. Blaas alles maar uit en stuur de uitnodigingen voor maandagochtend 10 uur maar opnieuw uit.

Dr. Haest heeft gebeld.

Nou.....de medische term voor mijn kanker is bekend: endometrioid adenocarcinoom stadium 3a.
Stadium 1 is alleen eierstokken, stadium 2 is eierstokken en baarmoeder en stadium 3 is eierstokken, baarmoeder, darmwand en buikvlies. En daar heb je dan gradaties 3a, 3b en 3c in.

De primaire diagnose die dr. Haest heeft gesteld na de operatie blijft dus staan, hij had het helemaal goed gezien. Volgende week donderdag, 16 december, zal zich nog in team in Maastricht over mijn casus gaan buigen en daarna zal er een behandelplan komen. Haest gaf aan dat als het aan hem ligt het chemotherapie in combinatie met bestraling zou moeten worden. Dit om alle microscopische deeltjes ook te verwijderen. Ik ga er dus van uit dat het wel een combinatie van chemo en bestraling zal gaan worden. Ik maak me daar op dit moment nog niet druk over.  De verhalen over hoe mensen reageren op chemo zijn zo verschillend dat zie ik wel als het zo ver is.

Ben net gaan googelen op endometrioid adenocarcinoom stadium 3a maar heb de schermen snel weer weggeklikt. Stadium 3 is toch wel de zwaarste vorm. Ik lees wel terug dat een jonge leeftijd zorgt voor goede prognoses.

Mindfull in het NU blijven wordt mijn motto de komende periode!

Vanavond belt dr. Haest

Ben een paar dagen verder! Mijn wond geneest supergoed en snel. Lichamelijk voel ik me eigenlijk best wel ok! Ik slaap heel goed 's-nachts en overdag kan ik me goed bezighouden. Af en toe dwalen mijn gedachten af maar ik zit meer in het vertrouwen dan in de angst.
Vanavond zit dr. Haest samen met zijn collega's uit andere ziekenhuizen om mijn casus te bespreken. Daarna zou hij me nog even bellen.

30 november 2010: zo ben je gezond, zo ben je ernstig ziek!

Afgelopen dinsdag, 30 november 2010, ben ik opgenomen in het ziekenhuis voor een operatie. Na maanden hevige pijnen in onderrug en onderbuik werd de diagnose vleesbomen (zeg maar vleesbos :-)) in baarmoeder en eierstokken geconstateerd. De baarmoeder en eierstokken zouden verwijderd worden en na een revalidatie van 6 weken zou ik mijn leven weer als vanouds kunnen oppakken. 

Het werd een ander verhaal!!!
Terwijl ik 's-middags in mijn ziekenhuisbedje bij lag te komen van de operatie en narcose kwam dr. Haest verslag doen van de operatie. Toen mijn buik open lag kwam hij er, tot ook zijn eigen grote schrik, achter dat er geen sprake was van het verwachte vleesbos. Hij trof endometriose aan, en in deze endometriose kwaadaardige cellen die aan een deel van de buikwand en darm verkleefd zaten. Baarmoeder en eierstokken zijn verwijderd, een groot gedeelte van het vetschort en de cellen op de darmen voor zo ver als het mogelijk was. Helaas had hij niet alles weg kunnen halen, op de buikwand en de darmen waren nog een paar puntjes blijven zitten. Had hij deze ook weggehaald dan had hij mijn darmen geperforeerd, wat natuurlijk niet de bedoeling was. Voor deze puntjes was een nabehandeling nodig. Hij wist nog niet hoe die er uit zou gaan zien, waarschijnlijk chemo-therapie misschien nog in combinatie met bestralen.

Ik wist niet wat ik hoorde, het nieuws bereikte me helemaal niet. Mijn man Rob was net 5 minuten geleden vertrokken. Ik heb dr. Haest gevraagd of hij over 20 minuutjes nog eens terug wou komen zodat ik Rob kon bellen of hij rechtsomkeer wilde maken en dit was prima. Rob gebeld, dhr. Haest weer terug en het verhaal nog een keer verteld.
We bleven verbijsterd achter, dit ging niet over mij, dit was niet het plan en al helemaal niet de bedoeling. Hier klopte helemaal niets van! Lizzi die kanker zou hebben, onmogelijk!!!!!
Rob begon te huilen. Een vriendin die in het ziekenhuis in Sittard werkt stak haar hoofd om de deur om te kijken hoe het met me was en viel er vol in. Twee huilende mensen aan mijn bed! Ik geloof dat ik ze als een botsauto aan heb zitten kijken, ik begreep er helemaal niets van, wat was er aan de hand? Was er iemand anders ziek?

De dagen erna kwam alles op gang. Familie en vrienden zijn me komen bezoeken in het ziekenhuis, ik ben overladen door kaarten, telefoontjes, sms-en, aandacht, liefde en warmte.
Ik vat het nog steeds niet helemaal. Ik probeer in het NU te leven en dat lukt redelijk. Alleen de vrijdagnacht, de laatste nacht in het ziekenhuis ging mijn mind met me op de loop en kwam ik in gedachten in allerlei doemscenario's terecht. Gelukkig was er op dat moment een hele lieve nachtzuster die me bij heeft gestaan.


Sinds zaterdagmiddag 16:30 ben ik thuis. Heel fijn!!!! Ik heb nog flink last van mijn operatiewond en kom dus niet verder dan rusten, lezen, computeren en me laten bedienen door Rob. Heb er last van dat hij constant voor me moet lopen maar hij neemt zijn rol met liefde. Ik ben zoooooo blij dat ik dit proces samen met hem ga doorlopen. Hij heeft al gezegd dat hij alles samen met me gaat doen en mij er door heen gaat sleuren!!!
De volgende stappen:
Dinsdagavond zitten de geleerden bij elkaar. Gynaecologen en oncologen uit diverse ziekenhuizen in Limburg. Zij gaan mijn casus bespreken en een behandeling voorstellen. 
Donderdag moet ik terug naar het ziekenhuis. Er wordt dan nog een CT scan gemaakt van mijn darmen om uit te sluiten dat in de binnenkant van mijn darmen ook nog iets verstopt zit. 's-Middags gaan de nietjes uit mijn verticale buikwond (een flinke joekel trouwens, ziet er uit alsof ik regelrecht uit een horrorfilm ben weggelopen, haha). Uiteindelijk zal het nog een wel een week of 2 gaan duren voordat alles weefsels onderzocht zijn en er duidelijk wordt welke behandeling gaat volgen. Ik ben in ieder geval al weer een stuk geruster als donderdag blijkt dat mijn darmen verder schoon zijn. 

Dr. Haest heeft aangegeven dat we er in een zeer vroeg stadium bij zijn, dat het om een niet agressieve vorm van kanker gaat en dat het goed behandelbaar is. Daar vertrouw ik op! Het zullen zware maanden worden maar Lizzi laat zich niet klein krijgen!!!!!!!!!!!