zaterdag 15 maart 2014

Afscheid speech van Marion

Marion had nog graag haar afscheid speech geschreven, helaas ging dit niet meer.
Dus heb ik mijn notitieboekje gepakt en haar gevraagd wat ze zou willen zeggen.
Ik had deze aantekeningen woensdag 12 maart bij me, maar kon het niet opbrengen deze voor te dragen.
Onderstaand tref je de weergave van haar woorden aan.

Ze had drie thema's:

1. Realiseren we ons wel hoe relatief alles is ??
STOP met je druk te maken over futiliteiten.
Ben lief en houd van elkaar.

2. Je hebt altijd een keuze
Ga ik ruzie maken of wil ik gelukkig zijn met de mensen en dingen om me heen ?
Het laatste is veel makkelijker en kost minder energie................

3. Wonderen
Haar ziekteproces heeft ervoor gezorgd dat zij zich is gaan realiseren hoe gek de mensen op haar zijn.
De afgelopen jaren heeft het gevoel van geliefd te zijn haar erdoor getrokken
Ook zomaar een uurtje kunnen shoppen
Een heel uur pijnvrij zijn

Wordt vervolgd

donderdag 13 maart 2014

Marion had (natuurlijk) gelijk

De laatste weken van haar leven hebben we over alles gesproken.
"Rob het gaat druk worden" zei ze me en inderdaad waren er zo rond de 350-400 personen.
Marion heeft meegekeken en genoten van wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
Het laatste draadje met het aardse leven heeft ze plechtig en waardig losgelaten.


Ze heeft me ook nadrukkelijk gevraagd om deze blog te blijven updaten.
Zodat jullie ook meer info krijgen over alle achtergronden.
En dat doe ik ook.

Heel mooi wat jullie Marion gegeven hebben !!

Rob

Wordt vervolgd......................

zaterdag 8 maart 2014

dinsdag 4 maart 2014

Moeilijke gesprekken

We voeren moeilijke gesprekken omdat euthanasie steeds vaker ter sprake komt.
De SCEN arts is geweest en heeft ingestemd, nu fungeert onze huisarts verder als sparringspartner.

Hoe maak je een keuze over de route die je in je leven wilt volgen?

Ga je liggen wachten totdat het lichaam ermee stopt ?
OF
Neem je de beslissing om, op het moment dat je eraan toe bent, zelf te bepalen wanneer het genoeg is geweest ?

Marion is de enige die deze beslissing kan nemen.
Zelf zegt ze ik kan niets meer, de dagen kruipen voorbij en ik heb overal pijn van het liggen.
De route naar het toilet, vanuit bed in de woonkamer maar enkele meters, is een halve marathon voor haar.
Het verplaatsen vanuit bed onder in de kamer naar het bed boven is een enorme opgave waar ze vaak tegenop kijkt.
Maar uiteindelijk liggen we toch weer samen in één bed. Als dat niet meer gaat lukken komt het moment van euthanasie dichterbij.

Wat een enorm zwaar traject is dit voor ons beiden !!
Ik zal jullie blijven updaten.

Robbie