Nacontrole AZM, avond van werk enz.

Donderdagochtend ben ik alleen naar Maastricht gereden voor mijn nacontrole bij Prof. Kruitwagen. Rob had een drukke dag op zijn werk, heb bij mezelf gecheckt of het ok was om alleen te gaan en dat was zo. Uitgebreid gesproken met Prof. Kruitwagen, die verbaasd was dat ik alleen had gereden en vond dat ik er erg goed uitzag ondanks mijn ervaringen van de afgelopen weken, inwendig onderzoek en echo gehad. Op zich ziet het er al allemaal prima uit, wond is goed genezen, van binnen ziet het er prima uit alleen mijn blaas blijft opspelen. Het voelt nog steeds alsof ik een enorme blaasontsteking heb terwijl dit niet zo is. Kruitwagen heeft contact gezocht met Urologie. Heb plasje achtergelaten, dit wordt op kweek gezet. Daarnaast medicatie gekregen om de blaas rustig te houden. Donderdag belt Prof. Kruitwagen om de uitslag van de kweek te bespreken. Als de klachten niet minder zijn dan wordt de stent die nog in een urineleider zit er waarschijnlijk uitgehaald. Hier zie ik niet tegenop. Dit is een kleine ingreep waarbij met een buisje/slangetje met camera door de urinebuis naar binnen wordt gegaan en de stent er uitgetrokken wordt. Dit is praktisch pijnloos vergelijkbaar met het inbrengen van de blaaskatheter, dit heb ik ook amper gevoeld.

Donderdagmiddag om 16 uur opgehaald door mijn collega's en naar Asselt gereden voor een bijeenkomst van Vertrouwenswerk Politie Limburg Noord en Zuid. Vond het heerlijk om iedereen weer te zien, heb gelachen zoals ik in maanden niet meer heb gelachen en heerlijk gesmuld van het buffet. Ben trouwens weer 2 kilo aangekomen de afgelopen week, heel fijn. Vanochtend bracht TNT een hele doos met proefflesjes Nutridrink Compact. Mijn huisarts heeft dit geregeld zodat ik tijdens het ontbreken van mijn eetlust tijdens volgende chemo's toch iets binnenkrijg.

Vrijdag gaan lunchen met een vriendin en een rondje Brunssum gemaakt. Zolang ik niet overdrijf met lopen gaat het goed. Voel me zo wie zo weer een stuk beter.
Maandag heb ik mijn sportmedische keuring via de stichting Tegenkracht. Ben er nu echt klaar voor om aan mijn conditie te gaan werken. Zal wel heel voorzichtig moeten beginnen want ik voel aan mijn lijf dat het flinke optaters heeft gehad de afgelopen maanden.

Voor zondag ben ik door een vriendin gevraagd om met haar zus en drie kleine mannen (4, 4, en 6 jaar) mee te gaan naar de Efteling. In 1e instantie nee gezegd omdat ik dit nog niet trek, daarna enorm lopen twijfelen want het is toch geweldig om met die heerlijke jochies door het Sprookjesbos te flaneren maar toch maar niet gedaan. Vanochtend bij het boodschappen doen al naar buiten moeten lopen om op het muurtje te gaan zitten dus hele dag Efteling is niet verstandig. Merk dat ik na mijn acceptatie en overgave worsteling van vorige week nu gemakkelijker loslaat.

Ik verheug me heel erg op komende week. Het zal de 1e week in lange tijd worden dat ik weer een beetje kan zoals ik wil. Dinsdag heb ik een ontspanningsmassage geboekt, woensdag ga ik naar de pedicure. Kortom, een week waarin ik van alles ga ondernemen onder het hoofdstuk: goed zorgen voor mezelf. Heerlijk!!

Ik ben er weer, geloof ik :-)

Vandaag, woensdag, is het een week geleden dat ik mijn 2e chemo heb ontvangen. Het besluit dat ik afgelopen zondag heb genomen om me minstens tot 1 week na de chemo rustig te gaan houden heeft gewerkt. Vandaag voel ik me voor het eerst weer goed. Niet meer misselijk en vandaag ook geen zwarte sterren meer gezien, alleen nog maar rood/geel/groene. Ik begin namelijk toch wel een beetje zin te krijgen om wat mee te gaan carnavallen. Uiteraard op spa blauw want aswoensdag staat de 3e chemo op het programma.

Het sterren zien en duizelig zijn van de afgelopen week lag niet aan mijn bloeddruk maar aan het HB gehalte van het bloed dat door de chemo toch flink daalt.

Morgen moet ik naar Maastricht voor de 6 weken controle na de operatie. Mijn buik voelt ok, alleen mijn blaas blijft opspelen. Ben afgelopen week 2x bij de huisarts geweest in de volle veronderstelling dat ik blaasontsteking had terwijl dit niet zo was. Wellicht moet de stent die nog in mijn urineleider zit toch verwijderd worden. Ik ga het morgen overleggen. Daarnaast heb ik samen met de huisarts toch besloten om de week na de chemo Nutridrink te gaan nuttigen. Ondanks dat ik de afgelopen dagen weer goed heb gegeten blijf ik afvallen en dat wil ik niet. Heb van de week ook wel bedacht hoe raar het kan gaan in je leven. Ben 20 jaar bezig geweest met mijn streefgewicht te halen en nu moet ik eten om weer een paar kilo aan te komen.

Morgenavond is er een bijeenkomst van mijn werk om te praten over de samenwerking tussen Vertrouwenswerk Politie Limburg Noord en Zuid. Ik word om 16:00 uur opgehaald om mee te gaan. Voelt helemaal goed, vind het fijn om toch een beetje op de hoogte te blijven. En heerlijk om iedereen weer te zien.

Lizzi met hamster!

Ik krijg veel berichtjes van mensen die toch wel erg benieuwd zijn naar de hamster. Daarom alvast een klein voorproefje!
Dikke kus!

4e dag na de chemo! Lage bloeddruk blijft roet in eten gooien!

Afgelopen nacht heel goed geslapen. Voel me eigenlijk best wel ok. Heb weer eetlust en kan weer van alles eten. Alleen....mijn bloeddruk blijft erg laag waardoor ik duizelig en zwakjes blijf. Dus hou ik me vandaag weer op de bank bezig met tv, lezen, computeren, beetje mediteren enz. Vanochtend na het zoveelste huilbuitje van de afgelopen week de knop omgezet. Ik wil veel te snel veel te veel. Ik kan wel roepen van acceptatie en overgave maar ik moet het ook doen :-) Ik ga er vanaf nu rekening mee houden dat ik na de chemo een week zwakjes ben en er aan toegeven. Als de chemo's blijven gaan zoals deze kan ik nog blij zijn want ik hoef gelukkig niet te braken.
Ik zal eens informeren wat we zouden kunnen doen aan de lage bloeddruk. En vooral stoppen met zo'n weerstand te bieden.

Dadelijk komt Anita nog even naar de hamster kijken en een kopje thee drinken.

To be continued!

3e dag na chemo. Acceptatie en overgave ver te zoeken!

Woensdag mijn 2e chemo gehad. 09:15 in beterwordhuis, 13:45 klaar. Tijd is omgevlogen. Heb wat gelezen, van 10:00 tot 11:00 mijn voetreflexzonebehandeling gehad. Zita heeft nog een tijdje gezellig bij me gezeten. Na de chemo nog een wandeling gemaakt van een half uur. Is me aangeraden, zo gaan de afvalstoffen beter je lijf uit. 'S-middags wel weer erg moe. Gerust op de bank, de hele avond geslapen, nacht redelijk doorgekomen.

Donderdagochtend voelde ik me wel ok, met Benigna en hond Noa een uur door het Vijverpark gelopen, 's-middags begon hetzelfde proces als de vorige keer, gloeiende wangen en brak. Om 15:15 is er een verpleegkundige bij me thuis geweest die me een injectie Neulasta heeft gezet. Dit middel zorgt er voor dat de witte bloedcellen niet zo snel verminderen na een chemo. Ze waarschuwde me voor eventuele bijwerkingen: je botten kunnen erg pijn gaan doen! Donderdagnacht slechte nacht gehad, gloeiend heet hoofd en wangen en koud lijf. Vrijdagochtend op de bank, koud, koud, koud! Om 12 uur nog met Angelica naar de huisarts gereden omdat ik dacht dat ik een blaasontsteking had. Na mijn ervaringen van de vorige keer ben ik er nu als de kippen bij. Er zat wel bloed in de urine maar gelukkig geen ontsteking. 'S-middags begon mijn temperatuur weer te stijgen van 36.5 naar 37.8, niet schrikbarend maar met de ervaring van de vorige keer nog in mijn benen begon ik me zorgen te maken, en me steeds brakker te voelen. Met dik wollen vest en deken en haard aan op de bank en nog steeds bibberen van de kou, het zal toch niet weer mis gaan! En de voorspelling van de verpleegkundige kwam uit, mijn botten gingen steeds meer pijn doen. Ik durfde ook geen paracetamol te slikken want dat onderdrukt de koorts weer, wat een toestand! Rob zou naar het LVK gaan maar heeft afgebeld, voelde ik me daar weer rot onder, niet doen, loslaten, loslaten!

Afgelopen nacht goed geslapen, vanochtend voelde ik me goed, zouden we het al gehad hebben? Lekker gedoucht, leuke kleren aangetrokken, beetje opgemaakt, hamster op mijn hoofd, klaar om naar de markt te lopen. Helaas.......eten ging niet, had nergens trek in, ik voelde me enorm duizelig, had een veel te lage bloeddruk en moest helaas weer gaan liggen. Leuke kleren uitgetrokken, wollen vest weer uit de kast en vloekend op de bank. Ik loop zo wie zo al drie dagen te schoppen, ben een bozig vuurspuwend zwelgje en maak ruzie met alles en iedereen. Heb het even helemaal gehad. Heb er zo'n enorme last van dat ik niet kan zoals ik wil, wat is dit even zwaar!!! Angelica en ik hebben gisteren ook wel de slappe lach gekregen om mijn bozig, vuurspuwende gedrag. Ik kan nog steeds lachen om mezelf!

Gelukkig kunnen Rob en ik wel goed praten over de situatie waarin we terecht zijn gekomen samen. Het is op het moment wel een uitdaging om het toch nog een beetje leuk te hebben samen ondanks alle shit.

Heb even goed gevoeld welk eten wel lukt nu en Rob heeft een abrikozenvlaai gehaald bij de bakker, heb net 2 stukken gegeten, lekker!! Even zorgen dat ik iets binnen krijg en niet bezig zijn met gezond! Heb nu liggend op de bank het gevoel dat ik weer terug aan het komen ben. Toe maar Lizzi, geef je maar over, je kunt het, acceptatie en overgave :-)!

Ik heb weer haar! Bloedwaarden goed en morgen 2e chemo!

Gisteren zijn Rob en ik naar Herzogenrath getogen om bij Dohmen Hair te gaan kijken voor een pruik. Geweldig mooie zaak, goede service. Eerst werd er naar mijn foto's en pluk haar gekeken en een advies gegeven. Ik heb aangegeven dat ik een pruik wil waarbij je niet ziet dat ik een pruik draag. Krullen werden afgeraden, dit zie je! Daarna wel 25 pruiken gepast, wat een feest. Uiteindelijk bleven er 6 over die toch vrij gemakkelijk teruggebracht zijn tot 1! En met dit pruikje op voelde ik me helemaal happy. Kort, springerig, pittig. Rob zei ook gelijk dat hij zag dat ik me happy voelde met dit haar. Dus sinds gisteren ben ik de trotse bezitster van een dooie hamster op mijn hoofd, haha. Vanochtend in het beterwordhuis in Sittard trof ik achter de balie een dame die mij kent vanuit Born. Ze gaf aan dat ze 2x moest kijken omdat ze me niet meer herkende. Ik vertelde haar dat ik een pruikje draag en zij vertelde dat ze dit niet had gezien. Kijk......dat is nu precies wat ik wilde.
In het beterwordhuis bloed laten prikken om te kijken of de chemo morgen door kan gaan. Mijn bloedwaarden waren weer helemaal goed. Dit heb ik ook gevoeld want ik ga best wel weer goed. Mijn lijf protesteert nog van bijna 3 maanden rusten maar verder voel ik me OK! Dus morgenochtend 09:15 mijn 2e chemo. Deze keer komt er wel donderdag iemand bij me thuis om een injectie te zetten om de witte bloedlichamen op peil te houden. Ik was wel weer afgevallen ondanks dat ik best wel weer goed eet, uiteraard wel gezond, ik snoep bijna niet meer. Ik wil nu echt niet meer afvallen, ben helemaal goed zoals ik ben en mijn gezichtje wordt anders echt te smal.
Morgenochtend tijdens de chemo krijg ik ook mijn 2e voetreflexzonebehandeling. Ze had nog een plekje om 10 uur. Heerlijke afleiding, dit breekt ook de 4,5 uur die ik aan het infuus lig. Ben wel een beetje huiverig voor wat deze chemo weer allemaal gaat doen, krijg ook last van mijn vingertoppen die pijn beginnen te doen en waar kloofjes in ontstaan. Morgen even navragen hoe ik dit het beste kan behandelen.

Maandag 28 februari heb ik de afspraak voor de sportmedische keuring waarna het sportplan op maat voor me wordt gemaakt. Ik ben zelf wel al voorzichtig begonnen met trainen. Zaterdag op en neer naar de markt gelopen, zondag 2 rondjes op de Schuttersparkvijver. Gisteren rondje Heerlen, vandaag rondje Sittard. Heb paar nieuwe broeken moeten kopen, ik pas nog maar in 1 broek, de rest is te groot geworden. Ik wil ook zo gauw ik me in staat voel na de chemo gaan zwemmen om zo al mijn spieren weer te gaan gebruiken. Na inspanning doen mijn heupen en mijn rug pijn dus er valt nog wat te trainen.

Ik krijg van iedereen te horen dat ik er zo goed uitzie. Mooi strak lijf, leuke bos haar. Tja, zoals ik al eerder zei, elk voordeel heb zijn nadeel. Ben wel blij dat ik zo'n fijn pruikje heb kunnen vinden en dat ik er weinig last van heb mezelf met mijn kaal hoofd te zien, dit valt me echt heel erg mee, ik kan het goed zien. En Rob streelt en kust mijn kale bolletje. Dit heeft me al tot tranen gebracht, het feit dat hij me nog steeds aantrekkelijk vindt en dit zo laat merken ontroert me diep.

Ben weer thuis en GI Jane!

Gelukkig, vandaag eindelijk ontslagen uit het beterwordhuis. Mijn bloedwaarden waren nog niet helemaal goed maar de lijn van de onstekingsmarkers bleef goed dalen. En na 10 dagen antibiotica verwachten de artsen dat het goed gaat komen. Maar wat ben ik diepgegaan vorige week, heftig! Mensen om me heen hebben me gevraagd of ik mijn positieve instelling toen wel kon houden maar voor mijn gevoel heb ik een paar dagen in een vaccum geleefd, ik voelde niets meer, dus ook geen negativiteit of doemdenken. Had geen keuze dan volledig in de overgave te gaan en alles met me te laten doen wat de artsen nodig achten (buizen bloed geprikt, 2 zakken bloed bijgezet, punctie enz). Maar sinds afgelopen week ben ik weer fijn positief, over 4 maanden ben ik beter!!!

Om 14 uur waren Rob en ik thuis. Om 17:30 hadden we de afspraak bij de kapper. Vanmiddag beetje jankerig geweest, zag er toch wel tegenop om mijn hoofd te laten scheren maar wat is dat me meegevallen. Onder mijn haardos kwam een perfect symetrisch rond hoofdje vandaan. En wat was ik blij verlost te zijn van mijn haar. Het was gaan vilten, ik durfde het niet meer aan te raken of te wassen want dan kwam het er met de bossen uit. Mijn nieuwe hoofd geeft heel veel rust. Niet meer mijn hele pyama en bed onder de haren, heerlijk! En weer lekker fris. Maandag heb ik een afspraak in Herzogenrath om voor een pruik te gaan kijken. Ben benieuwd. Zit nu met leuk zwart mutsje en gekleurde sjaal er om heen geknoopt op de bank. We zijn naar de kapper gelopen dus mijn eerste lichaamsbeweging heb ik ook weer gehad vandaag. En het maakt me niets uit om in de regen te wandelen want mijn haar zit toch goed, haha. Volgende week ga ik mijn afgezegde afspraak voor de sportmedische keuring opnieuw maken want ik sta te popelen om weer in beweging te komen. Van mijn mooie strakke hardloopkuiten is niets meer over, die zijn veranderd in pudding. Tijd om ze weer strak te krijgen.

Woensdag staat mijn volgende chemo op de planning. Als mijn bloedwaarden dinsdag goed zijn gaat dit gewoon gebeuren. Merk wel dat ik een beetje huiverig ben gezien mijn ervaringen na de 1e chemo. Maar mijn instorten kwam in beginsel niet van de chemo. De bacterien zaten al in mijn bloed en urine. De chemo heeft er voor gezorgd dat het allemaal nog heftiger is geworden. Dus ik ga er van uit dat de 2e chemo wel mee zal vallen.

En vanavond uiteraard weer een lekkere boerenkoolstamppot gegeten. Met dank aan Rob.

Verder wil ik wederom iedereen bedanken voor alle lieve mails, sms-en, kaarten, bezoekjes, bloemen, kadootjes, aandacht en lieve woorden. Mede dank zij jullie kom ik er iedere keer weer door heen. Ik vind het echt hartverwarmend!!! Doet me zo enorm goed. Bedankt!!!!!!!!!

Vrijdag naar huis en ze heeft weer praatjes

Geschreven door Robbie:

Marion mag vrijdag 11 februari weer naar huis, maar goed ook want ze is het personeel in Maastricht al drie dagen aan het vertellen dat ze "morgen" naar huis gaat. Temperatuur is stabiel, bloedwaardes zijn goed.
Met de bossen tegelijk is haar haar aan het uitvallen, ze durft het niet meer te wassen omdat het dan rigoreus los zal laten.
We hebben voor vrijdagmiddag laat een afspraak bij Saskia Laarmans die gaat haar dan een kaal kopje scheren.
Zaterdag wil ze graag naar een pruikenwinkel in Herzogenrath waar men 1000 paspruiken heeft dus daar zit wel wat leuks tussen.
Ze heeft alweer het grootste woord en ook dat betekent dat ze weer klaar is om naar huis te gaan.
Anyway voor woensdag 16 februari staat de tweede chemokuur gepland.

Niet naar huis en weer infuus

Geschreven door Robbie:

Vanmorgen heeft Marion een scan gehad en hieruit bleek dat het lymfevocht in haar buik weer terug is, wel bevatte het afgetapte vocht geen ontstekingscellen dus laat men het voor wat het is. De ontstekingsmarkers in het bloed waren wel verhoogd die men met antibiotica (vervelende naam hé ) gaat bestrijden en hiervoor is een infuus noodzakelijk. Was ze net van alle lijntjes af.
De haaruitval word steeds erger en hierover heeft ze een flinke pot gejankt omdat ze dat proces graag thuis wilde beleven, dat gaat niet lukken want voorlopig blijft ze in Maastricht (het AZM).
Gisteravond ben ik (Robbie) dus even bij Marion in bed gaan liggen en hebben we geknuffeld, ook probeer ik haar aant lachen te maken met allerlei duffe dingen.
Ze is wel heel trots op haar steeds slanker wordende lijfje !
Maar voorlopig nog AZM in Maastricht.
Wordt vervolgd !

Marion wil naar huis.........

Geschreven door Robbie:

Vanmiddag zijn Sander, Rik, Mijke, Rob en Hermien bij Marion op bezoek geweest van 16.30u tot 18.15u.
Geen infuus en blaaskatheter meer maar de haaruitval geeft wel zijn eerste signalen en Marion hoopt dat ze het "echte haaruitval werk" thuis in prive kring kan doen. Ze is overigens ook van plan om tegen alle voornemens in tóch een pruik aan te laten meten, wel een waarvan je niet ziet dat ie nep is en die bestaan.
Het eten was onder de maat, rijst (erg hard) met Champignon ragout (erg melig) en snijboontjes. Ze vond het niet lekker, Rob heeft nog in het restaurant een kaassaucijs gehaald, maar dit bleek een vleesding te zijn. Zoals het er nu uitziet mag Marion maandag naar huis en daar is ze wel aan toe.

Update op speciaal verzoek, het gaat steeds beter...........

Geschreven door Robbie:

Ik kreeg vandaag van Marion een speciaal verzoek: omdat jullie verstoken bleven van informatie is het hoog tijd om ook eens wat positief nieuws te bloggen.
De uitslag van het afgetapte vocht was positief omdat het lymfevocht betrof. Gelukkig géén urine dus is de blaas helemaal intact en is er ook geen sprake van een fistel.
Ze krijgt wel nog steeds antibioticum en over een paar dagen zal dmv een CT-scan gekeken worden of de vochtophoping ook weg blijft.
Wel zweet ze nog behoorlijk veel en is de temperatuur in de buurt van normale waardes terecht gekomen. Vanmorgen een flinke diarree aanval gehad, maar liever dat dan obstipatie !
Ik heb Marion vanmorgen geholpen met douchen, iets wat niet helemaal soepel verloopt omdat er allerlei slangen (Infuus, blaaskatheter) meemoeten en dan ben je beperkt.
Ze heeft ook twee bakken yoghurt met veel vers fruit gegeten en ik kreeg uitdrukkelijk de opdracht om aan dit verhaal vooral mijn eigen draai te geven. Marion heeft me in een SMS de hoofdlijnen aangegeven.
Dus het zal jullie wel opvallen dat dit een tekst is vanuit een mannelijke inslag.
Tot binnenkort en we vinden het erg fijn dat jullie zitten te wachten op een update middels deze blog, WE DOEN HET HEEL GRAAG !
Groetjes

Veel gezweet, bijna intensive care en punctie geslaagd

Geschreven door Robbie:

Vanochtend was ik bij Marion die er weer iets monterder dan gisteren bij lag, ze kwam net terug van de punctie die met een CT-scan begeleid werd. Ze schrok wel van al die grote naalden maar het team van artsen en de voorzichtigheid waarmee men te werk ging was weer geruststellend. Stukje bij beetje, checken met CT-scan, weer wat verder, checken met CT-scan is de naald uiteindelijk, er was 5 mm ruimte, in de juiste plek terecht gekomen en is alle vloeistof (110cc) afgetapt en ter onderzoek opgestuurd. Het 's nachts heeft Marion erg gezweet en stonden er op een gegeven moment vier witjassen om haar heen die overwogen om haar naar de intensive care te brengen. Reden hiervoor was de ondertemperatuur van 34 graden ! Maar het was net niet nodig, dus nu maar afwachten wat het voor een soort vloeistof was en of het niet terugkomt !
Van bijna 40 graden naar 34 is nogal een verschil.
De uitslag is er nog steeds maar minder fel gekleurd en ze heeft er geen last van in de vorm van jeuk of irritatie. Het ziet er alleen niet leuk uit. Al met al weer een stukje in de goede richting en er was geen drain nodig omdat men alles heeft kunnen aftappen.
Ik hou jullie op de hoogte !

Verhuisd van Orbis Sittard naar AZM Maastricht

Geschreven door Robbie:

Op uitdrukkelijk verzoek van dr. Haest (Gynaecoloog) en dr. Peters (Oncoloog) is Marion vandaag naar het AZM gebracht. Daar zijn de mannen die haar op 5 januari geopereerd hebben druk in de weer geweest wat nu de beste manier is om de vochtophoping, achterin het bekken, te verwijderen. Meerdere buizen bloed zijn afgenomen en de een na de ander stond in Maastricht naast haar bed. Morgen donderdag dus gaan ze in eerste instantie een punctie, onder CT-scan begeleiding, uitvoeren om het vocht aan te prikken. Komt er dan heldere vloeistof uit, is het urine, wanneer er troebele (ontstekingsweefsel) vloeistof uitkomt zullen ze een drain aanleggen. Lukt deze punctie niet dan zullen ze chirurgisch ingrijpen, via zijkant van de buik, onder narcose (operatie dus) dr. van Gorp (de operateur van 5-1-2011) geeft aan dat die kans heel klein is. Marion haar koorts begon vanavond te dalen en de uitslag die er wel heel heftig uitzag is ook aan het minderen. Haar bloedwaardes waren dermate laag dat ze twee zakken bloed heeft gekregen, dat er zomaar bloed in je komt via de infuuslijn vond ze erg vreemd. Ze heeft moeite de moed erin te houden en voelt zich een dweil. Morgen meer !

Hoeveel kan een mens hebben ?

Vandaag een slechte dag gehad, rillerig, hoge koorts (39.7), futloos en in afwachting van de scan. Scan om 16.00u gehad, direct daarna uitslag door arts. Er zit inderdaad van alles in mijn buik wat niet klopt. Een grote bol vocht,nog niet definieerbaar van welke substantie op een moeilijk te bereiken plek. Spoedafspraak bij de gynaecoloog dr. Haest. Inwendig onderzoek, echo en kweek. Dr. Haest heeft telefonisch contact gehad met prof Kruitwagen om plan de campagne te bespreken. Moet er weer geopereerd worden, kan er een punctie plaatsvinden, kortom veel vragen. Ik krijg morgen nog een afspraak bij de uroloog en er is weer een blaaskatheter ingebracht. Er is wel vanavond begonnen met de antibiotica vanwege de hoge koorts. Daarnaast zit mijn lijf sinds gisteren helemaal onder de rode bultjes,we weten helaas nog niet waarvan. Toen ik hoorde dat ik wellicht weer geopereerd moest worden heb ik heel hard liggen te huilen, Rob en Zita waren bij mij om te troosten en mijn koude voetjes warm te wrijven. Rob was sowieso al om 15.00u bij me en heeft me in dit hele proces weer liefdevol bijgestaan.

Het houdt niet op.