Efteling en urinekweken helemaal goed.

Gisteren zijn Rob en ik naar de Efteling geweest met zijn 2tjes. Het was heerlijk weer, we hebben de hele dag zon gehad (bofkonten die we zijn). We zijn overal in geweest, Droomvlucht, Ravelijn, Pandadroom, Phyton, Vliegende Hollander enz. enz. We hebben genoten van een hele dag bezig zijn met zijn 2tjes, het was echt super.
We waren om 8 uur thuis en toen ben ik wel onmiddellijk in slaap gevallen op de bank. Ben om 10 uur naar bed gegaan en heb tot 8 uur vanochtend doorgeslapen. Heb me mijn bed uitgesleept en ben gaan zwemmen. Ik ga deze week voor het laatst zwemmen. Binnenkort ga ik weer hardlopen en hardlopen, fitness en zwemmen is toch iets teveel van het goeie. Ik heb natuurlijk nog wel volop tijd omdat ik nog maar een paar uurtjes werk, maar je kunt ook overdrijven.

Terwijl ik zit te schrijven belt Verseput met de uitslagen van mijn urinekweken. Er is niets raars te vinden in mijn urine dus wederom goeie uitslagen. En de scan morgen gaat volgende week ook goed nieuws brengen, ik weet het zeker.

Fijne dag allemaal!!

Het gaat me goed en ik wil graag 3 mooie muziekstukken met jullie delen!

Hallo lieve iedereen.
Ik heb een aantal heerlijke dagen achter de rug. Naar de film geweest, avondwandeling gemaakt met vrienden in Schinveldse bossen, gisteravond naar concert Andre Rieu op het Vrijthof (het was fris maar droog weer). De pijn in mijn rug is aanzienlijk minder geworden (gelukkig!) dus ik zie nog minder op tegen de scan woensdag. Ik laat hem wel maken dan kan mijn geest weer helemaal rustig worden.
Rob en Sander kijken nu naar een film en ik zit in onze heerlijke woonkeuken wat te tutten achter mijn laptop, heerlijke muziek te luisteren en volop te genieten.

Ik wil graag 3 muziekstukken met jullie delen. De eerste twee komen uit de Italiaanse film Lo Meglio Gioventu, een 6 uur durend epos en naar mijn mening de mooiste film ooit! De muziek uit deze film raakt ook iedere keer weer mijn ziel.
George Delerue - Catherine et Jim


Astor Piazzolla - Oblivion (let niet op het filmpje, ik vind deze versie het mooiste)


En nog een stuk van mijn all time favorite Stef Bos - vlees en bloed

CT scan en nieuwe urinekweek

Ben gebeld door het ziekenhuis (o ja, beterwordhuis). Volgende week woensdag scan, dinsdag daarna telefonische afspraak met dr. Haest met uitslag. Vanochtend bij dr. Verseput geweest, mijn nierspecialist waar ik al een jaar of 10 onder controle ben omdat mijn rechternier ietsje kleiner is dan mijn linker. Nierfunctie en bloeddruk waren helemaal goed. Mijn pijnklachten met hem besproken en toch weer 2 potjes urine achter moeten laten die hij opnieuw op kweek laat zetten om te onderzoeken op andere zaken dan bacterien. Voelt prima, zo wordt er tenminste iets gedaan aan mijn pijnklachten. Vandaag heb ik trouwens een goeie dag, bijna pijnvrij.
Afgelopen maandag flinke pot gejankt in Robbies armen. Werd me even te veel, had flink pijn (houdt het dan nooit op) en had ook last van mijn te korte haar. Voel me nog steeds niet echt vrouwelijk zonder hamster. Weet dat het nog even tijd nodig heeft maar had behoefte om er even in te zakken en een flinke pot te janken. Ik hoef ook niet altijd sterk te zijn van mezelf, is best lekker om af en toe toch te slachtofferen :-).

Vanmiddag met vriendin naar Chateau St. Gerlach geweest, doe maar ruig. Lekkere salade gegeten in de bistro, daarna wandeling rondom kasteel en bezoek aan de kerk. Wat een prachtige kerk!! Kaars voor mezelf opgestoken uit dankbaarheid dat ik er nog ben en de komende 40 jaar nog zal zijn. Toen ik naar huis reed had ik een moment van me volmaakt gelukkig voelen, heerlijk dat deze momenten er ook nog zijn. Het leven blijft leuk en fijn!!!

Uitslag urinekweek en restverschijnselen narcose en chemo.

Afgelopen woensdagmiddag werd ik gebeld door Marcelissen, uroloog AZM Maastricht met de uitslag van mijn urinekweek. Er zaten gelukkig geen bacteriën in dus dat is al een zorg minder. Ik ben namelijk begonnen aan een traject bij Henk Franssen in Apeldoorn. Henk is de schrijver van "Bondgenoot, autobiografie van een immuuncel", een boek dat me in het begin van mijn ziekzijn aan is geraden en dat ik ondertussen al 3x heb gelezen. Ook ben ik in het bezit gekomen van een geleide meditatie gebaseerd op dit boek en deze heb ik mijn gehele traject (en trouwens nog steeds) dagelijks geluisterd. Henk begeleidt oa mensen met kanker bij het van binnenuit balanceren van je lichaam en geest. Ik slik op zijn advies momenteel probiotica omdat al de antibiotica die ik afgelopen jaar heb gehad een enorme aanslag op mijn lijf hebben gepleegd. Nogmaals een antibioticakuur nu zou het harde werken weer voor een groot deel teniet doen. Maar........is niet nodig gelukkig.

Omdat ik donderdag nog niets gehoord had van mijn scan heb ik dr. Haest in Sittard gebed. Hij vertelde dat de gegevens niet goed in de computer waren gezet. Er stond namelijk ter zijner tijd een CT scan in plaats van nu. Lang leve de communicatie tussen Maastricht en Sittard. Maar... dr. Haest gaat regelen dat ik binnen nu en 2 weken de scan heb. Ook daar ben ik rustiger onder omdat de pijn in mijn rug aanzienlijk minder is dan vorige week.

Ik heb toch nog wel restverschijnselen van 2x narcose en chemo. Mijn korte termijn geheugen werkt heel slecht. Als ik 3 passen loop ben ik vergeten wat ik dacht en wou gaan doen. Ze zeggen dat dit nog wel bijtrekt daar ga ik maar van uit. Een paar weken geleden heb ik een uur door mijn huis gelopen met 2 verschillende schoenen aan, een open sandaal en een sneaker, en er helemaal niets van gemerkt, vond het te bizar, haha. Ik geloof dat Mrs. Organiser wel heel erg aan het loslaten is geslagen.
Het heel snel dingen vergeten zorgt er ook voor dat het met regelmaat voorkomt dat ik niet reageer op mails of smsen met vragen van mensen. Of iemand vraagt me te reageren om iets af te spreken en ook dat vergeet ik dan weer. Lieve mensen, neem het me voorlopig nog even niet kwalijk. En als ik niet reageer meld je dan svp nog een keer.
Ik ben maar begonnen met een schriftje bij me te dragen waarin ik alles op schrijf wat ik nog wil doen maar zelfs dan vergeet ik nog dingen.

Ook heb ik nog steeds een doof gevoel in mijn vingers (wijsvinger rechterhand het ergste) en kleine tenen. In 80% van de gevallen komt dit weer goed, heb nog maar even geduld dan. Laat wel nog steeds dopjes en dergelijke uit mijn handen vallen.

Ik heb donderdag op de fitness tijdens de laatste 10 minuten wandelen op de loopband stiekem geprobeerd of ik nog kan hardlopen :-). Heb 1,5 minuut heel rustig hardgelopen en vond het heeeeeeeerlijk! Parellopers ik kom er aan (o ja, moet nog even wachten tot 10 september).

Controle bij Professor Kruitwagen, binnenkort nieuwe scan.

Ik was donderdag in Maastricht in het AZM bij Kruitwagen en heb met hem besproken dat ik in mijn rug, nier, milt en leverstreek de laatste weken constant een zeurderige pijn heb en dat deze pijn erger wordt. Toen ik in de auto er naar toe reed heb ik bedacht wat ik zelf prettig zou vinden en kwam tot een nieuwe urinekweek en een scan van dit gebied om uit te sluiten dat er weer iets aan het groeien is. Ik hoefde het niet eens te vragen, Kruitwagen stelde zelf beide opties voor. De urine heb ik gelijk achter gelaten, hier krijg ik woensdag de uitslag van. De scan zal in Sittard worden gedaan, ik word deze week gebeld om de afspraak in te plannen. Ik ben hier erg blij mee, maak me toch wel een beetje zorgen en als straks blijkt dat het gebied nog steeds schoon is heb ik tenminste rust in mijn hoofd. Ben ook zeer tevreden dat er zo voortvarend op mijn klachten gestuurd wordt en de scan gemaakt wordt.
Ik hou jullie op de hoogte.

En verder vind ik nog steeds dat mijn haar te langzaam groeit :-)

Mailadres

Ik hoor de laatste tijd van veel mensen dat het niet (meer) lukt om berichten te versturen via mijn blog. Dat vind ik heel erg jammer.

Daarom hier mijn mailadres:
marion.lizzi@gmail.com

Rob bedankt voor zijn steun de afgelopen 8 maanden!

Vrijdagavond heb ik Rob dus mee naar MEDS in Sittard uit eten genomen om hem te bedanken voor hetgeen hij voor me gedaan heeft de afgelopen 8 maanden. Ik heb me de afgelopen weken lopen afvragen op welke wijze ik dit zou doen. Toen ik vorige week in Italie was kon ik een nacht niet slapen en ben muziek gaan luisteren. Toen ik naar de laatste cd van Marco Borsato luisterde kwam het lied: "Als rennen geen zin meer heeft" langs. Ik luisterde naar de tekst.....dit kon niet waar zijn!!!! Heb het lied nog een keer geluisterd en toen nog een keer en heb toen heel hard liggen huilen in bed. Dit lied verwoord van A tot Z wat er met mij gebeurd is, hoe Rob blind achter en naast mij is gaan staan en hoe ik hem deze periode heb ervaren, het was alsof hij het lied in de ik-vorm voor mij zong.
Toen heb ik mijn plannetje gesmeed. Ik heb de tekst in een kaart overgeschreven en Rob in het restaurant tijdens de 1e gang de kaart gegeven, hem oordopjes in zijn oren gestopt en het lied laten luisteren met bovenstaande uitleg erbij. Daarna hadden we samen een heel emotioneel moment van herkenning, erkenning en dankbaarheid en een diep liefdesgevoel en hebben we samen in het restaurant een traan weggepinkt.

Ik heb met Rob overlegd en we willen de tekst met jullie delen:
Als rennen geen zin meer heeft
Dan zal ik naast je staan
Ben je nooit alleen

Als het voor vluchten te laat is
En de goden vallen aan
Als het uur van de strijd is gekomen
En als alles je af word genomen
Dan kom ik en vecht met je mee

Stil zal ik zijn
Stil en onzichtbaar
Als de zon in de wolken
Die ieder moment weer verschijnt

Stil zal ik zijn
Maar als je me nodig hebt
Als je me nodig hebt
Zal ik er altijd zijn

Als je wereld omver valt
Dan rapen we haar op
En dan help ik je net zolang bouwen
Tot je klaar bent en vol van vertrouwen
Tot dan ga ik echt nergens heen

Stil zal ik zijn
Stil en onzichtbaar
Als de wind die gaat liggen
Totdat je je vleugels weer spreid

Stil zal ik zijn
Maar als je me nodig hebt
Als je me nodig hebt
Zal ik er altijd voor je zijn

Als je roeit en je zoekt en je kijkt
Als er nergens een uitweg verschijnt
Als de golven zo hoog zijn
Dat het land in de verte
In het kolkende water verdwijnt

En het licht van de zon en de maan
Dreigt voor eeuwig ten onder te gaan
Voel je geen grond onder je voeten
Pak dan mijn hand
En ik zorg dat je stevig zult staan

Als rennen geen zin meer heeft
Zal ik naast je staan!!

Genoten van een week famiglia in Italia!

Hallo iedereen!
Heb lang niets van me laten horen. Zoals ik al had geschreven ben ik een week naar mijn familie in Italie geweest.
Heb enorm genoten!! Ik was in Cividale del Friuli, het stadje waar ik al mijn hele leven kom omdat mijn roots daar liggen. Vroeger als kind was ik iedere zomer 6 weken in Italia, voor mij ieder jaar weer een groot feest. Ik zwierf dan 6 weken met mijn Italiaanse vriendjes en vriendinnetjes door de stad, ging zwemmen in de rivier de Natisone of speelde verstoppertje en steengooispelletjes op de trappen voor het appartement.
Nu probeer ik toch ieder jaar wel een week er naar toe te gaan. Hoewel er nu wel van alles gaat veranderen. Toen mijn oom in 1990 en mijn oma in 1992 zijn overleden heeft de familie het appartement waar zij woonden niet verkocht zodat mijn tante en neef uit Engeland en mijn moeder en ik er naar toe konden gaan als wij daar behoefte aan hadden. Echter mijn neef in Italie heeft al langere tijd aangegeven dat hij het graag zou willen kopen. Na wat Italiaans geruzie over een weer is dit jaar de knoop doorgehakt en hebben we vorige week met de hele! familie bij de notaris gezeten om de verkoop te regelen. Ik heb me enorm geamuseerd. Had het gevoel dat ik in een slechte B-film met een maffianotaris terecht was gekomen. De zitting heeft 2,5!! uur geduurd, het was bloedheet, de notaris raffelde alles af, mijn moeder en ik verstonden er niets van. Maar hoorden achteraf van de Italianen dat zij er ook niets van hadden verstaan, haha. Ik vond het prachtig om mee te maken.
Verder heb ik me een week gelaafd...... heel veel geslapen. 's-Middags uurtje siesta, 's-avonds vroeg in bed. Veel gegeten.....uitgenodigd door familie om te komen dineren en met 10 man naar de feesten in San Daniele geweest. San Daniele DE prosciutto stad van Friuli. We hebben een rondleiding gehad door een prosciutto fabriek (heel gaaf om te zien hoe de hammen hangen te drogen). Heb ook een hammetje gekocht en een doosje met 6 heerlijke flessen Prosecco. Mijn moeder is nu nog in Italie, ze komt volgende week met de auto naar huis en brengt dan alles mee.
Ik heb heerlijk door Cividale geslenterd. Ben een ochtend alleen met de trein naar Udine geweest om te shoppen. Eeeeeeeeh (Italiaanse klank met gebaar met de hand, alle vingers bij elkaar en dan er mee schudden :-)) i am a woman, and a woman needs shopping!! Heb ook weer voorzichtig paar glaasjes vino bianco en Spritz Aperol gedronken maar kan nog niets hebben, na 3 glaasjes moet ik naar bed.
Twee boeken gelezen, veel naar muziek geluisterd. Iedere dag 2 keer gemediteerd, kortom heeeeeeerlijk bijgetankt.

Gisteren de hele dag themadag van mijn werk gehad. 's-Ochtend workshop BIBU (binnengroep-butengroep) van Mike Euphrasina, 's-middags de dialoogsesie met mijn afdeling. Ik had de workshop van Mike al eens eerder gehad maar hij kwam wederom erg binnen. Hij is een genie in je te laten ervaren en vooral voelen hoe het voelt om buitengesloten te worden.
Ik had "de pieeep waaal leag" om 17 uur en moest toen nog naar huis fietsen. De dag was op de Golfclub in Brunssum en ik heb me voorgenomen dat ik rondom Brunssum de auto niet meer pak.

Tsja, en hoe gaat het verder gezondheidstechnisch met me.
Mijn haar groeit gestaag maar het duurt me toch te lang. Ben op dit moment in het bezit van een mooi donker heel zacht babydonslaagje op mijn hoofd. Heb Stuart Little (mijn pruik) in Italie in het appartement en op het balkon veel af gehad, was veel te warm (het was 30 graden in Italia) maar voel me nog niet op mijn gemak om zonder pruik naar buiten te gaan. Nog even geduld.

Mijn lijf protesteert nog wel regelmatig. Het voelt erg stijf en ik voel nog regelmatig kleine pijntjes in buik en rug. Volgende week moet ik terug naar mijn professor in Maastricht, ik ga hem vragen hoe lang het normaal is om pijntjes te blijven voelen na mijn operaties en chemo.
Mijn mind is redelijk rustig. Mijn meditaties die er op gericht zijn ten volste er op te vertrouwen dat ik beter ben en blijf, ondersteunen mij hier enorm bij. Natuurlijk komt er wel eens een gedachte voorbijvliegen en angst dat de kanker terug is (vooral als ik pijntjes voel) maar ik kan de gedachte vrij snel weer wegsturen en weer in mijn vertrouwen gaan zitten.
Ik heb besloten om yoga te gaan doen om mijn stijve lijf weer wat losser te krijgen. Ben nog steeds aan het fysiofitnessen en zwemmen en in september ga ik weer hardlopen. 10 september begint een nieuwe start to run groep.

Vanavond ga ik met Rob uit eten en hem trakteren op een luxe diner om hem te bedanken voor alles wat hij de afgelopen 8 maanden voor me gedaan heeft. Heb nog een verrassing voor hem maar die ga ik nog niet verklappen want hij krijgt nu al vaak van zijn collega's reakties op wat hij de dagen daarvoor gedaan heeft dus stel je voor dat de tamtam sneller gaat dan dat hij mijn blog leest :-)