Ik ben de laatste week erg onrustig. Ben erg emotioneel en voel dat ik aan het verwerken ben wat me allemaal gebeurd is afgelopen jaar. En nog steeds........
Er gaat eigenlijk geen dag voorbij dat ik niet pijnvrij ben. Ik blijf pijntjes voelen, vooral in mijn rug en de organen in mijn rug. Ik heb aanstaande vrijdag een afspraak met de huisarts gemaakt om het eens met hem er over te hebben. En ik ben naar het punt aan het groeien dat ik wil weten waar de pijntjes vandaan komen. Weet je..... als iemand mij nu zou zeggen..."de pijntjes zijn neurologische pijntjes als gevolg van de chemo en hier moet je de rest van je leven mee leven" dan zou ik zelfs daar geen moeite mee hebben. De rust in mijn hoofd weegt niet op tegen de pijntjes.
Ik heb vanochtend weer een uitgebreide Ayurvedische massage bij Sindy Driessen gehad en na de massage van 1 uur en een kwartier kwam ik bijna niet van de tafel af. Als mijn lijf lang in dezelfde houding heeft gezeten/geleden doet het zo'n pijn om weer in beweging te komen. Ik voel me dan 80! Dit voel ik ook elke ochtend als ik opsta. Heb bij Sindy een traantje gelaten, zooooo confronterend om te voelen dat mijn lijf zo is veranderd, mede door de overgang waar ik natuurlijk vol in terecht ben gekomen door het verwijderen van baarmoeder/eierstokken. Ben echt nog aan het wennen aan mijn nieuwe lijf.
Echter, als ik hardloop is er niets aan de hand. Ok, de eerste 300 meter protesteert mijn lijf, maar daarna voel ik geen enkel pijntje meer. Zal ik de rest van mijn leven hardlopend door gaan brengen, haha.
Afgelopen weekend stond er in het streekblad een stukje over het nieuw te openen Hospice in Kerkrade. Ze zoeken vrijwilligers. Ik voel al sinds een jaar of 15 dat ik ooit iets wil gaan doen in de stervensbegeleiding en heb afgelopen jaar al contact willen opnemen met het Hospice in Brunssum. Ik heb contact gezocht met Kerkrade en ga volgende week maandagavond naar een informatiebijeenkomst. Ik weet nog niet of dit het juiste moment is om in te gaan stromen (gezien mijn eigen proces) maar ga goed luisteren en voelen volgende week. Het bijstaan van mensen in de laatste periode van hun leven en mijn liefde en warmte met hun delen lijkt me enorm vervullend (maar ook zwaar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten