Ik heb het even taai!

Afgelopen weekend was heerlijk. Vrijdag met Rob uit eten, zaterdag weer gaan hardlopen, zondag gaan fietsen en picknicken met Giel en Monique (we hebben erg mazzel gehad met het weer, toen we bijna thuis waren kregen we pas een bui over ons heen :-)) Kijk maar hoe fijn het was:

Vannacht kwam ik echter niet in slaap en heb tot 14 uur wakker gelegen, nagedacht en muziek geluisterd. Heb er vanochtend uitgebreid met Rob over gesproken. Ja, ik doe het goed. Ja, ik voel me (op wat kleine pijntjes na) prima. Ja, ik geniet van het leven en heb het fijn. Maar.....ik merk dat de afspraak straks bij Klinische Genetica me erg onrustig maakt. En ik ben me er op het moment erg bewust van hoe veel moeite het me toch kost om positief te blijven en te genieten. Het lukt me goed maar ik ben wel heel vaak mijn gedachten bewust aan het sturen en geloof me, dit is toch een behoorlijke klus. Ik realiseer me wat ik een gezegend mens ben dat ik dit kan en dat ik vanuit mijn basis zo positief ben want wat moeten mensen die dit niet kunnen en zijn en in hetzelfde schuitje zitten het zwaar hebben. Ik kan me nu ook voorstellen dat er zoveel mensen met en na kanker in een depressie raken. En ik heb er op dit moment ook last van dat ik me schuldig voel naar Rob. Er gaat geen dag voorbij zonder dat het thema kanker is besproken, in onze gedachten is geweest of merkbaar door mijn fysieke beperkingen (bv dat je mijn lijf bijna hoort kraken als ik in beweging kom nadat ik even heb gezeten of gelegen, vooral 's-ochtends uit bed komen is een ramp. Gelukkig trekt het snel bij als ik ga bewegen. En tijdens het hardlopen voel ik er helemaal niets van). Heb er last van dat het feit dat mijn leven zo veranderd is ook zijn weerslag heeft op Rob. Ik weet dat ik niet zo moet denken en Rob zegt dit ook maar we begrijpen het wel en het voelt ook zo voor ons allebei. Heb een flinke pot gehuild, Rob heeft me gewiegd en is een uur later naar zijn afspraak in Arnhem vertrokken (hij kon me zo niet achterlaten.....hij is zooooooooo lief!). En nu zit ik op de bank achter mijn laptopje, kijk naar buiten waar de zon heerlijk schijnt en verheug me op de dag die voor me ligt. Ik heb vandaag niets op het programma staan, heb besloten de kast met carnavalskleren eens uit te gaan mesten en kleding die we al jaren niet meer gebruiken op te ruimen. En ik zal jullie gelijk op de hoogte brengen van de uitslag van het Klinisch Genetisch onderzoek voor het BRCN1 en 2 gen. Afspraak is vanavond om 18:00 uur in Maastricht.