Gisterochtend, maandag 3 juni, ging ik 7 uur naar het toilet om daar flink te schrikken. Mijn maandverband zat vol met bloed en er kwam een flink bloedstolsel los. We hebben gelijk contact gezocht met het AZM om dit te bespreken maar kregen geen bekende aan de lijn. Mijn oncoloog is deze week op congres en de oncologisch verpleegkundige zat in bespreking. We zouden teruggebeld worden. Dit is uiteindelijk om half 12 gebeurd en we kregen gezegd met spoed naar het ziekenhuis te komen omdat in de tussentijd er weer een aantal stolsels waren afgekomen. Deze stolsels zien er echt zeer indrukwekkend uit, je kunt het je voorstellen als een lapje lever van ongeveer een ons. Daarnaast ging ik me steeds slechter voelen en werd duizelig.
In de auto naar Maastricht, geparkeerd voor de Maastro kliniek waar we verwacht werden. Op het kleine stukje naar de voordeur werd het me wederom slecht en zwart voor de ogen. Ik heb het aangekondigd: "Robbie het wordt me slecht, ik zie zwarte sterren". Gelukkig had Rob me goed vast want ik draaide 2x met mijn ogen en ging tegen de vlakte. Bizarre ervaring om wakker te worden met een heleboel mensen om je heen en niet weten wat er gebeurd is. Ik had me geen betere plek kunnen uitzoeken want binnen een kwartier lag ik op de 1e hulp (rond 13 uur).
Om 17 uur opgenomen op de afdeling A5, oncologie. En daar, na een toiletbezoek, weer bijna onderuit gegaan, dus ik mocht niet meer mijn bed uit van de verpleging. Gelijk aan het infuus, blaaskatheter en getamponeerd (paar meter gaas naar binnen geduwd). En daarboven op werd het me gisteravond slecht na aansluiten van een infuus met medicatie om het bloed te stollen. Zaalarts erbij, hij wist niet wat hij er mee aan moest, dit had hij nog nooit gehad (benauwd, pijn op de borst, pijn in mijn rug). We hebben samen de conclusie getrokken dat het een psychische reactie moet zijn geweest omdat ik helemaal klaar was voor dit dag en er niets meer bij kon hebben. In de overgave want de medicatie moest er echt in, en vanaf toen ging het goed.
Hele zware dag geweest voor ons, mede door een gesprek met een gynaecologe die kwam praten over niet reanimeerverklaringen en worst case scenario's ed omdat het AZM me nu ziet als uitbehandeld omdat ik met de chemo ben gestopt. Ik zie dit zelf nog steeds anders.
Slecht geslapen. Ik heb heel veel last van de blaaskatheter en de tampon, dit doet me zo veel pijn dat ik amper anders kan gaan liggen, laat staan zitten. De verpleegkundige heeft nog een stukje van het gaas afgeknipt maar dit mocht niet veel baten.
Vanmiddag had ik een afspraak bij de Maastro, bij de radiotherapeut om het vervolg te gaan bespreken. Zodra de tampon en de katheter verwijderd zijn (binnen 24 uur vanaf nu dinsdag 18:00 uur) zal er een CT scan gemaakt worden op de precieze lokatie van de tumor te bepalen en daarna zal ik 10x worden bestraald. Deze bestraling moet er voor gaan zorgen dat de tumor kleiner wordt en inkapselt zodat het bloeden gaat stoppen.
Gisteren was ik er niet goed aan en kostte het me moeite positief te blijven. Vandaag gaat het wel weer, ik blijf positief en geloven in een wonder.
We hadden eigenlijk aanstaande donderdag 2,5 weken met vakantie gegaan. Eerst met vrienden naar het Eigentijds Festival en daarna met de caravan richting zon. We hebben uitgesteld. Zodra ik klaar ben met de bestralingen gaan we het opnieuw proberen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten