Zaterdagochtend 12 uur. Ik zit in huispak voor de warme haard en kijk naar buiten naar het mistroostige weer. Ik voel dat ik behoefte heb aan zon!!!!! Wie neemt me mee naar de zon??
Ik ben nog steeds niet veel waard, voel me nog steeds misselijk en brak. Heb vannacht goed geslapen. We werden wel wakker van mijn koude voeten maar die zijn door Rob vakkundig gewarmd. Ik heb zojuist weer een portie Movicolon gedronken, hoop dat ik vandaag eens goed naar de wc kan, mijn buik begint nu wel te borrelen. Ondanks dat ik nog steeds geen trek heb denk ik dat ik vandaag eens goed ga eten, misschien dat me dat wat gaat aansterken. Rob vraagt me wat hij voor me kan maken, ik denk....en denk....en denk.... en kan niks bedenken. Ja....... daar komt wat... een kommetje yoghurt met fruit, of toch niet? Bleeeeeehhhhhh!!!!
Ik kan de bank ondertussen niet meer zien maar heb nog geen enkele puf om iets te ondernemen. Het duurt erg lang deze 1e keer voordat ik een beetje bijtrek. Ook slaan mijn gedachten af en toe met me op hol. Het kost me moeite in het vertrouwen te blijven dat de chemo me goed doet. Een week geleden was ik er best nog redelijk aan en moet je me nu zien. En positief blijven als je je slecht voelt is echt een uitdaging! Had ik niet toch de uitdaging zonder chemo aan moeten gaan, had ik niet dit, had ik niet dat....STOP, in het NU en vertrouwen! slik!
Lieve Marion,
BeantwoordenVerwijderenIk heb zo met je te doen en kan heel goed voorstellen dat je je afvraagt of dit wel de goede keuze is geweest. Maar het is voor nu de beste keuze die je hebt gemaakt en zoals Beppy altijd zingt "achter de wolken schijnt altijd de zon". Laat je lekker door Rob verwennen en laat het maar over je heen komen. Het komt weer goed ook al duurt het gewoon wat langer ( de ervaringsdeskundige spreekt :-)
Liefs Wies xxx
Sunshine on my shoulders makes me happy!
BeantwoordenVerwijderenKom, dan gaan we voor een paar dagen naar de zon ...........
knuzzels uit budel-dorplein/maastricht