Chemo 1

Ik werd maandagmiddag gebeld door mijn oncoloog, Lalisang, die het recept voor mijn chemo klaar was aan het maken. Hij kwam bij het bekijken van mijn bloeduitslagen tot de ontdekking dat mijn nierfunctie aan het zakken was en wilde graag dat ik dinsdagochtend voor de chemo nogmaals bloed liet prikken en een echo van mijn nieren maken. Hij wil namelijk zien of de tumor wellicht tegen een urineleider aandrukt (net zoals 2 jaar geleden).

Dus gisterochtend togen Rob en ik 1,5 uur vroeger naar het AZM. Het bloedprikken en maken van de echo ging beide heel snel, ik kon bijna gelijk doorlopen. Daardoor waren we vroeger dan afgesproken op het dagcentrum en mijn chemo zakken waren er nog niet. Lalisang kwam zelf nog binnenlopen om de uitslagen te bespreken. Hij gaf aan dat mijn nierfunctie op dit moment maar 40% is maar dat dit geen obstakel was voor het laten doorgaan van de chemo.
Om 12 uur ging de 1e chemozak er in, de Caelyx met een mooi rood/roze ranjakleurtje.
's-ochtend in de auto heb ik mijn beschermengel en een hele schare helende engelen aangeroepen maar zo werd in mijn oor gefluisterd: "we zijn er al". Ik heb de engelen de chemolimonade vol liefde laten instralen zodat het voor mij een liefdevol medicijn werd wat me beter gaat maken.

Het doorlopen van de Caelyx ging voorspoedig en na voorspoelen werd de Carboplatin aangekoppeld. En hier kreeg ik eenzelfde ervaring als 2 jaar geleden bij mijn 5e kuur. Ik kreeg een allergische reactie met als resultaat dat mijn slijnvliezen in mijn neus opzwollen en mijn luchtweg afgeknepen werd. Ook kreeg ik heel erg pijn aan mijn poepgat met het gevoel dat ik heeel erg naar het toilet moest. Dit zorgde voor veel onrust bij me, het voelt echt vreselijk als je geen lucht meer krijgt. In de acceptatie en overgave gegaan, en na het toedienen van de antistoffen werd het al snel minder en na een uurtje was alles weer normaal. Volgende keer krijg ik voor de Carboplatin preventief de antistoffen al ingespoten en gaan ze de chemo langzamer laten binnendruppelen.

Gisteravond thuis geen eetlust en heel even boven de emmer gehangen om een klein beetje te braken. Vannacht heel goed geslapen en nu vanochtend voel ik me redelijk goed. Ik heb zojuist mijn hele zwik medicijnen genomen en zit nu in het zonnetje aan mijn ontbijtje te tikken. Ik heb vanmiddag met een vriendin afgesproken om een stukje te gaan wandelen en als ik me zo blijf voelen ga ik dit zeker doen.