Kwart voor 8 vanochtend moesten we in het ziekenhuis zijn, dus vroeg op vandaag. Ik werd gelijk aan het infuus gelegd, het prikken kostte even moeite. Ik was erg koud en mijn aderen werkten niet goed mee. De derde keer lukte het, wel op een vervelende plek (bovenkant pols). Heb mijn arm goed stil moeten houden de hele dag anders was het pijnlijk. Verder werd mij niets verteld. Om kwart voor 9 kwam er een dame in het bed naast me met hetzelfde verhaal en ineens werd me duidelijk dat ik 's-ochtends 4 uur lang een infuus zou krijgen maar 's-middags na de scan nog een keer 4 uur. Dit om de nieren goed door te spoelen. Mmmm, ik had er op gerekend om na de scan naar huis te kunnen, dus rond een uur of 13 thuis te zijn. Het hele infuus verhaal is me niet echt goed uitgelegd, les voor mezelf dat ik een volgende keer beter moet vragen!
Om kwart voor 12 was ik klaar voor de scan, ze zouden bellen en dan zou ik gebracht en gehaald worden. Het duurde, en duurde, en duurde, maar niemand kwam me halen. Om 1 uur knapte mijn blaas bijna want ik mocht een uur voor de scan niet meer plassen en ik was ook nog steeds nuchter, mijn maag begon zich te melden, knor knor knor. Ik heb aangegeven dat de volle blaas in mijn, nog pijnijke, buik niet echt prettig was. De verpleegkundige is toen gaan informeren en toen bleek dat er problemen waren geweest met de scan die ochtend en dat het hele programma was uitgelopen, ik zou om 14 uur aan de beurt zijn en mocht gaan plassen. Heerlijk!!!!
Om 14 uur werd ik inderdaad gebracht. De scan duurde maar een minuut of 10 en toen weer terug naar de dagbehandeling voor weer 4 uur infuus. Gelukkig was de CT scan maar een halve scan dus geen claustrofobische ervaring zoals laatst in de MRI scan.
Terug op de dagbehandeling in gesprek geraakt met mijn buurvrouw. Op zo'n dagbehandeling is het een af en aan van mensen die allerlei kuren komen halen. Ben niet echt de diepte ingegaan met mijn buurvrouw. Heb momenteel geen behoefte aan kankerverhalen van andere mensen. Heb geprobeerd het gesprek om te buigen naar leuke onderwerpen en dat lukte aardig. Mijn vriendinnetje dat in het ziekenhuis werkt heeft 's-ochtends en 's-middags ook nog een uurtje aan mijn bed doorgebracht, we hebben gezellig zitten kletsen, ook over onze vriendschap. Er gebeuren mooie dingen deze dagen.
Om kwart voor 6 kwam Rob me weer halen. Hij heeft me vandaag wederom perfect begeleid maar ik vond het niet nodig dat hij de hele dag paal bleef houden naast mijn bedje. Op dit moment staat hij in de keuken een lekker receptje voor me te koken want ik heb wel trek. Heb vanmiddag wel nog een broodje gekregen. Ook heeft Rob vanmiddag stiekem een hele grote kerstboom gekocht en in de kamer gezet (eigenlijk zouden we er geen zetten dit jaar) maar hij vond dat we wel wat extra gezelligheid kunnen gebruiken, mijn lieve beer!
Volgende week maandag (20) naar dr. Haest voor de uitslag en het behandelplan. Ik ben rustig, mijn bloeddruk is ook weer normaal na weken veel te hoge waarden, ik ga genieten van de kerstsfeer, mijn lieve man en alle lieve mensen om me heen.
lieve sterke lizzi,
BeantwoordenVerwijderengeniet nu maar lekker van jouw lief, als je wil dat ik een kerstliedje voor je kom zingen geef je maar een gil. Dikke knufs x strietsel
Lieve Lizzy,
BeantwoordenVerwijderenTot onze grote schrik hoorden wij tijdens onze reis in Australie/Nieuw-Zeeland van paps en mams over de ziekte die jou getroffen heeft.
Op een prachtige droomreis als deze die wij meemaken, sta je zo dicht bij de natuur en bij jezelf en voel je je heel erg 'alife'. Je staat daar constant bij stil en gaat over zoveel dingen nadenken. Als je dan hoort dat er zo'n jonge en altijd super vrolijke en aardige vrouw iets vreselijks overkomt, besef je meteen dat het leven komt zoals het komt en je niks kunt controleren... behalve hoe je er zelf in staat. Wij leren dit nu door iets moois, maar voor jou is dat natuurlijk anders en dat vinden wij ontzettend verdrietig.
Daarom sturen wij alle mooie energie die wij hier ervaren naar jou toe en wensen wij jou en Robbie heel veel kracht de komende tijd. Wij denken aan jullie!!
Heel veel liefs,
Maartje & Leon
Dag lieve mevrouw lizzi (broers),
BeantwoordenVerwijderenTja ben je al zenuwachtig gaat het ook nog allemaal langer duren. TRIEST. tja ga maar lekker verder bezuinigen in de zorg, daardoor gaan er ook veel dingen mis, die mensen krijgen het toch ook niet meer geregeld. Maar ja, je hebt je er toch weer goed doorheen gezet,die positieve instelling van jouw die gaat je ook geweldig er doorheen trekken, misschien zeg ik dit te gemakkelijk maar, positiviteit is toch 70% van je genezing.Tja en dan jouw mannetje, het is wel eens een haantje, maar dan wel een heel goed liefhebbend haantje. Veel sterkte verder en kom z.s.m. je cadeautje brengen. dikke kus. Ron en kelly
Sorry nog iets vergeten,
BeantwoordenVerwijderenEn die kerstboom, goed idee robbie de bobbie
Heey Marion. Niet te geloven dat ze nog steeds niet begrijpen in het OMC dat ze duidelijk moeten zijn tegen hun patiënten. Die onduidelijkheid schept zoveel onrust!! Gelukkig heb je de dag goed doorstaan. Jammer dat je nog tot de 20e moet wachten op de uitslag. Wat lief van Rob dattie toch een kerstboom in huis heeft gehaald. Versier je huis (en Rob hahaha) maar uitbundig en geniet van de gezelligheid. Ik ga zo vergaderen met de vertrouwenspersonen.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel van Patty.
He Lizzi, ik ga aftellen tot maandag!!!
BeantwoordenVerwijderenis de kerstboom ook al mooi versierd?
Hou vast aan de KRACHT.
dikke kus Leblanc
Hoi Marion,
BeantwoordenVerwijderenIk moest nog even terug denken aan de laatste themadag. Ik hoor je nog zeggen; "Even naar het het ziekenhuis en dan weer zsm lopen op de zaterdagochtend." Nou dat lijkt mij nog steeds een prima idee. Veel sterkte voor en al het goeds voor jullie beiden, gr Marita en Eugene.
HAY LIEVE SCHAT,
BeantwoordenVerwijderenHet duurde even voordat we doorkregen dat we via deze blog ook kunnen reageren, vandaar de late reactie, die gelukkig nog niet te laat is om je alle succes te wensen voor a.s.maandag.
We vertrouwen er onvoorwaardelijk op dat jou een effectief behandelplan zal worden aangeboden en dat je over een paar maanden weer meerent met de parellooprunners en in ieder geval in 2012 weer aan de parelloop meedoet.
Weet je, we zijn natuurlijk net als iedereen heel erg geschrokken toen we hoorden wat met jou is gebeurd. Een tel, een seconde en je leven verandert drastisch. Wij moeten veel aan jou denken en zijn ook verwonderd en vol bewondering over hoe jij onder woorden weet te brengen wat op dit moment allemaal met jou en ook Rob gebeurd. We wensen jullie en vooral jou Lizzie dat jullie samen de kracht kunnen vasthouden. Kijk maar naar buiten naar die wondermooie winterpracht en weet, het leven is en blijft een en al verandering en beweging. Veel sterkte en kus van Jo en Marian.
Lieve Marion,
BeantwoordenVerwijderenGewoon een dikke warme winterknuffel.
Liefs Ira