Druk in de weer, best wel rustig en toch ook van het pad af :-)

Even een update over mijn afgelopen dagen.
Nadat we donderdagmiddag de uitslag hebben gekregen ben ik vrijdag gelijk aan de slag gegaan.
Ik had dinsdag al een afspraak bij de huisarts gemaakt om hem bij te praten dus dat heb ik vrijdagochtend gedaan. 's-Middags bij mijn kapper langsgegaan die al in de gaten had dat er iets mis was toen ik haar belde of ze een kwartiertje tijd had 's-middags. Samen in de boekjes gekeken voor een nieuwe pruik, deze keer ga ik er een met krullen proberen. We hebben afgesproken dat zij er een aantal laten komen en dat mocht het toch niet naar mijn zin zijn ik daarna pas naar Dohmen Hair ga (waar ik Stuart Little gekocht heb). Ik gun het mijn eigen kapper eerst.

Vrijdag om 17 uur gelijk afspraak bij Kirsten, de fysiotherapeute met oncologische specialisatie bij Stofberg. Ik ga dinsdag gelijk weer starten met fitness. Mijn conditie is nu nog redelijk op peil omdat ik tot vorige week nog voorzichtig heb hardgelopen. Ik wil mijn conditie graag goed houden en ook tijdens de chemo's weer blijven sporten.

Daarnaast heb ik de afgelopen dagen heeeeel veel op internet gelezen en mailcontact gehad met de vriendin van onze vriendin die 12 jaar geleden eierstokkanker heeft gekregen maar ondertussen al weer 3 jaar schoon is. Op internet nog 2 dames gevonden die al jaren helemaal schoon zijn na een soortgelijk proces als het mijne. Rode draad bij alle 3, stresshantering en voeding.
Ik heb mijn voeding de afgelopen 2 jaar al behoorlijk veranderd maar ik voel nu dat er geen andere keuze meer is dan non toxisch te gaan eten. Dit betekent echt helemaal geen suiker meer, dus ook alleen nog goede koolhydraten, geen alcohol enz. Ook ben ik me aan het verdiepen in Superfood en Raw Food. Met Raw food hield ik me al bezig met mijn groene shakes en groene smoothies.
Ik merk wel dat ik, vooral wat de voeding betreft, erg van mijn pad af ben. Ik durf nu bijna niets meer in mijn mond te steken. Ik herken het wel van de vorige keer, ben toen ook eerst helemaal naar een kant geslagen om daarna langzaam terug te veren naar het midden.
Ik ga van de week nog op zoek naar een non toxische tumor therapie arts in Limburg om me te laten adviseren over voeding en supplementen.
Ook heb ik verhalen gelezen van 2 vrouwen die er zo van overtuigd zijn dat het wegkrijgen en blijven van kanker alleen maar samenhangt met stress en voeding dat ze zich hier helemaal op gestort hebben en geen chemo hebben genomen. En verhalen gelezen dat chemo je alleen maar nog zieker maakt maar de kanker niet voor altijd wegneemt. Geen chemo durf ik niet, ik heb wel een tumor van 7 cm in mijn buik maar me vol op de voeding en stresshantering storten en misschien na 3 chemo's een scan en CA125 prikken om te kijken hoe het er uit ziet en dan wellicht stoppen met de chemo's vind ik te overwegen. Ik zal het woensdag met mijn nieuwe oncoloog bespreken.

Dinsdag heb ik een afspraak bij een reincarnatietherapeut in Maastricht. Eens kijken of ik de laatste restanten stress waar ik zelf voor zorg nog geëlimineerd kan krijgen. Zit met name nog in "ben ik wel goed genoeg", mijn grootste basisverwonding. Ik heb afgelopen 2 jaar al veel opgeruimd maar af en toe kom ik nog resten tegen. En die kan ik, wil ik gezond blijven, niet meer gebruiken.

Vandaag zijn Rob en ik begonnen met een van de kamers op zolder helemaal leeg te ruimen. Ik wil daar een meditatiekamertje van gaan maken. De afgelopen maanden ben ik verslapt met mediteren en visualiseren en hier ben ik afgelopen week weer volop mee begonnen. Omdat ik in de toekomst niet meer wil verslappen en de waarde ervan toch heel belangrijk vind wil ik een plekje creëren waar ik optimaal kan mediteren. De kamer is leeg, nu nog behang er af halen (er zit nog een camouflageprintstrook op van Sander die er eerst af moet, anders had ik er zo overheen gesaust), opnieuw behangen, wit schilderen en voor een wand heb ik een hele mooie fotobehang print van een bos gevonden die ik daar graag wil. Rob wordt heel blij van me (NOT) want die wordt mee aan het werk gezet. Hij wil graag dat ik mijn plekje krijg maar wordt niet vrolijk van het geklus :-)

Gisteravond ben ik toch met de vrouwen naar de Vrouwluujzitting in Geleen geweest. Ik heb me goed geamuseerd maar iedereen om je heen aangeschoten zien worden als je zelf aan de spa staat vind ik nog steeds niet lollig. Was om 23:45 thuis. Ik merk wel dat ik het er moeilijk mee heb dat ik, voor mijn gevoel, meewarig wordt behandeld door iedereen die het, zooooo liefdevol, heel erg voor me vindt dat ik weer ziek ben. En hoe meer alcohol er in de vrouwen kwam hoe heftiger ik geknuffeld en vol op de bek gekust werd haha. Vanaf volgende week maar niet meer doen, stel je voor dat ik een griepbacil meeneem naar mijn chemo's.

En verder ben ik nog steeds best wel rustig. Ben er van overtuigd dat het me gaat lukken ook deze keer weer te genezen.

O ja, nog even voor alle mensen die in de wachtstand staan om me te komen knuffelen.
Mijn verhaal is deze keer anders dan de 1e keer. De 1e keer was ik gelijk nog erg ziek door de operaties. Dat is deze keer niet het geval. Ik voel me, ondanks een steek hier en daar in mijn buik, best wel redelijk. Ik zit voorlopig niet ziek, zwak en misselijk op de bank thuis. En ik wil ook gewoon mijn leven blijven leven en heb best mijn dingen in mijn agenda staan (therapie, sporten, enz.) Daarnaast wil ik me de komende weken nog meer verdiepen in het thema voeding.
Dat komt er dus op neer dat ik geen energie en ook geen tijd heb om iedere dag 1 of 2 afspraken te gaan plannen net zoals de vorige keer.
Natuurlijk wil ik jullie graag zien en me wentelen in jullie liefde en knuffels maar dit gaat niet voor iedereen de komende week gebeuren. En ik verwacht dat ik jullie knuffels harder kan gebruiken als ik weer aan de chemolimonade ben.
Laat je hier svp niet door afschrikken. Meld je gewoon als je met me wil afspreken. Maar hou er wel rekening mee dat het iets langer kan duren voordat de afspraak gepland wordt.

En ik geniet van alle smsjes en mailtjes die ik van iedereen krijg. Maar ook hier geldt dat ik het, op dit moment, niet voor elkaar krijg iedereen gelijk te antwoorden. Graag begrip hiervoor.

Dikke kus voor iedereen!