Ik heb deze keer weinig fysieke last van mijn chemo. Heb vandaag gewoon ons zaterdagmarktritueel kunnen doen, op terras gezeten, gewandeld, gegeten en gedronken enz. Voel me niet helemaal toppie natuurlijk maar het valt allemaal reuze mee.
Mentaal gaat het echter niet zo denderend. Het lekken van het vocht donderdagavond heeft er goed ingeramd. Ik heb het idee dat mijn buik veel dikker en harder is dan normaal en ik maak me grote grote zorgen. Heb gisteravond een gigantische pot gejankt en vandaag laat het me ook niet los.
Ik moet over 2 weken nog 1x terug naar dr. Peters om bloed te laten prikken voordat ze de stent in Maastricht uit mijn urineleider gaan trekken. Ik heb me voorgenomen om geen paniekvoetbal te gaan spelen en Peters dan naar mijn buik te laten kijken. Maar het lukt me niet om mijn doemgedachten weg te sturen en in het nu te blijven.
Pfoeh wat ziet het er anders uit dan ik verwacht had na mijn laatste chemo. Van blij zijn en me verheugen op het uithangen van de vlag komt nog niet veel terecht. Het blijft voorlopig nog even heftig voor me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten